obsōnor - Diatesi passiva

(obsōno, obsōnas, obsonavi, obsonatum, obsōnāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obsōnor
II sing.
obsōnāris, obsōnāre
III sing.
obsōnātur
I plur.
obsōnāmur
II plur.
obsōnamĭni
III plur.
obsōnantur
IMPERFETTO
I sing.
obsōnābar
II sing.
obsōnabāris, obsōnabāre
III sing.
obsōnabātur
I plur.
obsōnabāmur
II plur.
obsōnabamĭni
III plur.
obsōnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obsōnābor
II sing.
obsōnabĕris, obsōnabĕre
III sing.
obsōnabĭtur
I plur.
obsōnabĭmur
II plur.
obsōnabimĭni
III plur.
obsōnabuntur
PERFETTO
I sing.
obsonatus, –a, –um sum
II sing.
obsonatus, –a, –um es
III sing.
obsonatus, –a, –um est
I plur.
obsonati, –ae, –a sumus
II plur.
obsonati, –ae, –a estis
III plur.
obsonati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obsonatus, –a, –um eram
II sing.
obsonatus, –a, –um eras
III sing.
obsonatus, –a, –um erat
I plur.
obsonati, –ae, –a eramus
II plur.
obsonati, –ae, –a eratis
III plur.
obsonati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obsonatus, –a, –um ero
II sing.
obsonatus, –a, –um eris
III sing.
obsonatus, –a, –um erit
I plur.
obsonati, –ae, –a erimus
II plur.
obsonati, –ae, –a eritis
III plur.
obsonati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obsōner
II sing.
obsōnēris, obsōnēre
III sing.
obsōnētur
I plur.
obsōnēmur
II plur.
obsōnemĭni
III plur.
obsōnentur
IMPERFETTO
I sing.
obsōnārer
II sing.
obsōnarēris, obsōnarēre
III sing.
obsōnarētur
I plur.
obsōnarēmur
II plur.
obsōnaremĭni
III plur.
obsōnarentur
PERFETTO
I sing.
obsonatus, –a, –um sim
II sing.
obsonatus, –a, –um sis
III sing.
obsonatus, –a, –um sit
I plur.
obsonati, –ae, –a simus
II plur.
obsonati, –ae, –a sitis
III plur.
obsonati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obsonatus, –a, –um essem
II sing.
obsonatus, –a, –um esses
III sing.
obsonatus, –a, –um esset
I plur.
obsonati, –ae, –a essemus
II plur.
obsonati, –ae, –a essetis
III plur.
obsonati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obsōnāre
II plur.
obsōnamĭni
FUTURO
II sing.
obsōnātor
III sing.
obsōnātor
II plur.
III plur.
obsōnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
obsonatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obsōnāri
PERFETTO
Singolare:
obsonatus, –a, –um esse
Plurale:
obsonati, –ae, –a esse
FUTURO
obsonatum esse
GERUNDIVO
obsōnandus, –a, –um
SUPINO
obsonatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBSONOR200}}
---CACHE---