obsepĭor - Diatesi passiva
(obsepĭo, obsepis, obsepsi, obseptum, obsepīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obsepĭor
II sing.
obsepīris, obsepīre
III sing.
obsepītur
I plur.
obsepīmur
II plur.
obsepimĭni
III plur.
obsepiuntur
IMPERFETTO
I sing.
obsepiēbar
II sing.
obsepiebāris, obsepiebāre
III sing.
obsepiebātur
I plur.
obsepiebāmur
II plur.
obsepiebamĭni
III plur.
obsepiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obsepĭar
II sing.
obsepiēris, obsepiēre
III sing.
obsepiētur
I plur.
obsepiēmur
II plur.
obsepiemĭni
III plur.
obsepientur
PERFETTO
I sing.
obseptus, –a, –um sum
II sing.
obseptus, –a, –um es
III sing.
obseptus, –a, –um est
I plur.
obsepti, –ae, –a sumus
II plur.
obsepti, –ae, –a estis
III plur.
obsepti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obseptus, –a, –um eram
II sing.
obseptus, –a, –um eras
III sing.
obseptus, –a, –um erat
I plur.
obsepti, –ae, –a eramus
II plur.
obsepti, –ae, –a eratis
III plur.
obsepti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obseptus, –a, –um ero
II sing.
obseptus, –a, –um eris
III sing.
obseptus, –a, –um erit
I plur.
obsepti, –ae, –a erimus
II plur.
obsepti, –ae, –a eritis
III plur.
obsepti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obsepĭar
II sing.
obsepiāris, obsepiāre
III sing.
obsepiātur
I plur.
obsepiāmur
II plur.
obsepiamĭni
III plur.
obsepiantur
IMPERFETTO
I sing.
obsepīrer
II sing.
obsepirēris, obsepsirēre
III sing.
obsepirētur
I plur.
obsepirēmur
II plur.
obsepirēmini
III plur.
obsepirentur
PERFETTO
I sing.
obseptus, –a, –um sim
II sing.
obseptus, –a, –um sis
III sing.
obseptus, –a, –um sit
I plur.
obsepti, –ae, –a simus
II plur.
obsepti, –ae, –a sitis
III plur.
obsepti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obseptus, –a, –um essem
II sing.
obseptus, –a, –um esses
III sing.
obseptus, –a, –um esset
I plur.
obsepti, –ae, –a essemus
II plur.
obsepti, –ae, –a essetis
III plur.
obsepti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obsepīre
II plur.
obsepimĭni
FUTURO
II sing.
obsepītor
III sing.
obsepītor
II plur.
–
III plur.
obsepiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
obseptus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obsepīri
PERFETTO
Singolare:
obseptus, –a, –um esse
Plurale:
obsepti, –ae, –a esse
FUTURO
obseptum esse
GERUNDIVO
obsepiendus, –a, –um
SUPINO
obseptu
Vedi la forma attiva di questo lemma
obsepĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android