obfulcĭor - Diatesi passiva

(obfulcĭo, obfulcis, obfultum, obfulcīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obfulcĭor
II sing.
obfulcīris, obfulcīre
III sing.
obfulcītur
I plur.
obfulcīmur
II plur.
obfulcimĭni
III plur.
obfulciuntur
IMPERFETTO
I sing.
obfulciēbar
II sing.
obfulciebāris, obfulciebāre
III sing.
obfulciebātur
I plur.
obfulciebāmur
II plur.
obfulciebamĭni
III plur.
obfulciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obfulcĭar
II sing.
obfulciēris, obfulciēre
III sing.
obfulciētur
I plur.
obfulciēmur
II plur.
obfulciemĭni
III plur.
obfulcientur
PERFETTO
I sing.
obfultus, –a, –um sum
II sing.
obfultus, –a, –um es
III sing.
obfultus, –a, –um est
I plur.
obfulti, –ae, –a sumus
II plur.
obfulti, –ae, –a estis
III plur.
obfulti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obfultus, –a, –um eram
II sing.
obfultus, –a, –um eras
III sing.
obfultus, –a, –um erat
I plur.
obfulti, –ae, –a eramus
II plur.
obfulti, –ae, –a eratis
III plur.
obfulti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obfultus, –a, –um ero
II sing.
obfultus, –a, –um eris
III sing.
obfultus, –a, –um erit
I plur.
obfulti, –ae, –a erimus
II plur.
obfulti, –ae, –a eritis
III plur.
obfulti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obfulcĭar
II sing.
obfulciāris, obfulciāre
III sing.
obfulciātur
I plur.
obfulciāmur
II plur.
obfulciamĭni
III plur.
obfulciantur
IMPERFETTO
I sing.
obfulcīrer
II sing.
obfulcirēris, obfulcirēre
III sing.
obfulcirētur
I plur.
obfulcirēmur
II plur.
obfulcirēmini
III plur.
obfulcirentur
PERFETTO
I sing.
obfultus, –a, –um sim
II sing.
obfultus, –a, –um sis
III sing.
obfultus, –a, –um sit
I plur.
obfulti, –ae, –a simus
II plur.
obfulti, –ae, –a sitis
III plur.
obfulti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obfultus, –a, –um essem
II sing.
obfultus, –a, –um esses
III sing.
obfultus, –a, –um esset
I plur.
obfulti, –ae, –a essemus
II plur.
obfulti, –ae, –a essetis
III plur.
obfulti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obfulcīre
II plur.
obfulcimĭni
FUTURO
II sing.
obfulcītor
III sing.
obfulcītor
II plur.
III plur.
obfulciuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
obfultus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obfulcīri
PERFETTO
Singolare:
obfultus, –a, –um esse
Plurale:
obfulti, –ae, –a esse
FUTURO
obfultum esse
GERUNDIVO
obfulciendus, –a, –um
SUPINO
obfultu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:OBFULCIOR100}}
---CACHE---