obdūror - Diatesi passiva
(obdūro, obdūras, obduravi, obduratum, obdūrāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
obdūror
II sing.
obdūrāris, obdūrāre
III sing.
obdūrātur
I plur.
obdūrāmur
II plur.
obdūramĭni
III plur.
obdūrantur
IMPERFETTO
I sing.
obdūrābar
II sing.
obdūrabāris, obdūrabāre
III sing.
obdūrabātur
I plur.
obdūrabāmur
II plur.
obdūrabamĭni
III plur.
obdūrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
obdūrābor
II sing.
obdūrabĕris, obdūrabĕre
III sing.
obdūrabĭtur
I plur.
obdūrabĭmur
II plur.
obdūrabimĭni
III plur.
obdūrabuntur
PERFETTO
I sing.
obduratus, –a, –um sum
II sing.
obduratus, –a, –um es
III sing.
obduratus, –a, –um est
I plur.
obdurati, –ae, –a sumus
II plur.
obdurati, –ae, –a estis
III plur.
obdurati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obduratus, –a, –um eram
II sing.
obduratus, –a, –um eras
III sing.
obduratus, –a, –um erat
I plur.
obdurati, –ae, –a eramus
II plur.
obdurati, –ae, –a eratis
III plur.
obdurati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
obduratus, –a, –um ero
II sing.
obduratus, –a, –um eris
III sing.
obduratus, –a, –um erit
I plur.
obdurati, –ae, –a erimus
II plur.
obdurati, –ae, –a eritis
III plur.
obdurati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
obdūrer
II sing.
obdūrēris, obdūrēre
III sing.
obdūrētur
I plur.
obdūrēmur
II plur.
obdūremĭni
III plur.
obdūrentur
IMPERFETTO
I sing.
obdūrārer
II sing.
obdūrarēris, obdūrarēre
III sing.
obdūrarētur
I plur.
obdūrarēmur
II plur.
obdūraremĭni
III plur.
obdūrarentur
PERFETTO
I sing.
obduratus, –a, –um sim
II sing.
obduratus, –a, –um sis
III sing.
obduratus, –a, –um sit
I plur.
obdurati, –ae, –a simus
II plur.
obdurati, –ae, –a sitis
III plur.
obdurati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
obduratus, –a, –um essem
II sing.
obduratus, –a, –um esses
III sing.
obduratus, –a, –um esset
I plur.
obdurati, –ae, –a essemus
II plur.
obdurati, –ae, –a essetis
III plur.
obdurati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
obdūrāre
II plur.
obdūramĭni
FUTURO
II sing.
obdūrātor
III sing.
obdūrātor
II plur.
–
III plur.
obdūrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
obduratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
obdūrāri
PERFETTO
Singolare:
obduratus, –a, –um esse
Plurale:
obdurati, –ae, –a esse
FUTURO
obduratum esse
GERUNDIVO
obdūrandus, –a, –um
SUPINO
obduratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
obdūror v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android