Donazione

nuntĭor - Diatesi passiva

(nuntĭo, nuntĭas, nuntiavi, nuntiatum, nuntĭāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
nuntĭor
II sing.
nuntĭāris, nuntĭāre
III sing.
nuntĭātur
I plur.
nuntĭāmur
II plur.
nuntĭamĭni
III plur.
nuntĭantur
IMPERFETTO
I sing.
nuntĭābar
II sing.
nuntĭabāris, nuntĭabāre
III sing.
nuntĭabātur
I plur.
nuntĭabāmur
II plur.
nuntĭabamĭni
III plur.
nuntĭabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
nuntĭābor
II sing.
nuntĭabĕris, nuntĭabĕre
III sing.
nuntĭabĭtur
I plur.
nuntĭabĭmur
II plur.
nuntĭabimĭni
III plur.
nuntĭabuntur
PERFETTO
I sing.
nuntiatus, –a, –um sum
II sing.
nuntiatus, –a, –um es
III sing.
nuntiatus, –a, –um est
I plur.
nuntiati, –ae, –a sumus
II plur.
nuntiati, –ae, –a estis
III plur.
nuntiati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
nuntiatus, –a, –um eram
II sing.
nuntiatus, –a, –um eras
III sing.
nuntiatus, –a, –um erat
I plur.
nuntiati, –ae, –a eramus
II plur.
nuntiati, –ae, –a eratis
III plur.
nuntiati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
nuntiatus, –a, –um ero
II sing.
nuntiatus, –a, –um eris
III sing.
nuntiatus, –a, –um erit
I plur.
nuntiati, –ae, –a erimus
II plur.
nuntiati, –ae, –a eritis
III plur.
nuntiati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
nuntĭer
II sing.
nuntĭēris, nuntĭēre
III sing.
nuntĭētur
I plur.
nuntĭēmur
II plur.
nuntĭemĭni
III plur.
nuntĭentur
IMPERFETTO
I sing.
nuntĭārer
II sing.
nuntĭarēris, nuntĭarēre
III sing.
nuntĭarētur
I plur.
nuntĭarēmur
II plur.
nuntĭaremĭni
III plur.
nuntĭarentur
PERFETTO
I sing.
nuntiatus, –a, –um sim
II sing.
nuntiatus, –a, –um sis
III sing.
nuntiatus, –a, –um sit
I plur.
nuntiati, –ae, –a simus
II plur.
nuntiati, –ae, –a sitis
III plur.
nuntiati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
nuntiatus, –a, –um essem
II sing.
nuntiatus, –a, –um esses
III sing.
nuntiatus, –a, –um esset
I plur.
nuntiati, –ae, –a essemus
II plur.
nuntiati, –ae, –a essetis
III plur.
nuntiati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
nuntĭāre
II plur.
nuntĭamĭni
FUTURO
II sing.
nuntĭātor
III sing.
nuntĭātor
II plur.
–
III plur.
nuntĭantor
PARTICIPIO
PERFETTO
nuntiatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
nuntĭāri
PERFETTO
Singolare:
nuntiatus, –a, –um esse
Plurale:
nuntiati, –ae, –a esse
FUTURO
nuntiatum esse
GERUNDIVO
nuntĭandus, –a, –um
SUPINO
nuntiatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ nuntĭo
nuntĭum ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
nuntĭātŏr sost. masch. III decl.
nuntiatūrūs agg. part. fut.
nuntiatus agg. part. perf. I cl.
nuntiatus agg. inf. perf.
nuntĭo v. tr. I coniug.
nuntĭor v. tr. I coniug.
nuntĭum Sost. nt. II decl.
nuntĭus sost. masch. II decl.
nuntĭus agg. I cl.
nūpĕr avv.
nūpĕrus agg. I cl.
nupta sost. femm. I decl.
nuptālīcĭus agg. I cl.
nuptans agg. part. pres. II cl.
nuptĭae sost. femm. pl. I decl.
nuptĭālis agg. II cl.
nuptĭālĭtĕr avv.
nuptĭātŏr sost. masch. III decl.
nupto v. intr. I coniug.
nuptŭla sost. femm. I decl.
{{ID:NUNTIOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android