nuncŭpor - Diatesi passiva
(nuncŭpo, nuncŭpas, nuncupavi, nuncupatum, nuncŭpāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
nuncŭpor
II sing.
nuncŭpāris, nuncŭpāre
III sing.
nuncŭpātur
I plur.
nuncŭpāmur
II plur.
nuncŭpamĭni
III plur.
nuncŭpantur
IMPERFETTO
I sing.
nuncŭpābar
II sing.
nuncŭpabāris, nuncŭpabāre
III sing.
nuncŭpabātur
I plur.
nuncŭpabāmur
II plur.
nuncŭpabamĭni
III plur.
nuncŭpabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
nuncŭpābor
II sing.
nuncŭpabĕris, nuncŭpabĕre
III sing.
nuncŭpabĭtur
I plur.
nuncŭpabĭmur
II plur.
nuncŭpabimĭni
III plur.
nuncŭpabuntur
PERFETTO
I sing.
nuncupatus, –a, –um sum
II sing.
nuncupatus, –a, –um es
III sing.
nuncupatus, –a, –um est
I plur.
nuncupati, –ae, –a sumus
II plur.
nuncupati, –ae, –a estis
III plur.
nuncupati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
nuncupatus, –a, –um eram
II sing.
nuncupatus, –a, –um eras
III sing.
nuncupatus, –a, –um erat
I plur.
nuncupati, –ae, –a eramus
II plur.
nuncupati, –ae, –a eratis
III plur.
nuncupati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
nuncupatus, –a, –um ero
II sing.
nuncupatus, –a, –um eris
III sing.
nuncupatus, –a, –um erit
I plur.
nuncupati, –ae, –a erimus
II plur.
nuncupati, –ae, –a eritis
III plur.
nuncupati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
nuncŭper
II sing.
nuncŭpēris, nuncŭpēre
III sing.
nuncŭpētur
I plur.
nuncŭpēmur
II plur.
nuncŭpemĭni
III plur.
nuncŭpentur
IMPERFETTO
I sing.
nuncŭpārer
II sing.
nuncŭparēris, nuncŭparēre
III sing.
nuncŭparētur
I plur.
nuncŭparēmur
II plur.
nuncŭparemĭni
III plur.
nuncŭparentur
PERFETTO
I sing.
nuncupatus, –a, –um sim
II sing.
nuncupatus, –a, –um sis
III sing.
nuncupatus, –a, –um sit
I plur.
nuncupati, –ae, –a simus
II plur.
nuncupati, –ae, –a sitis
III plur.
nuncupati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
nuncupatus, –a, –um essem
II sing.
nuncupatus, –a, –um esses
III sing.
nuncupatus, –a, –um esset
I plur.
nuncupati, –ae, –a essemus
II plur.
nuncupati, –ae, –a essetis
III plur.
nuncupati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
nuncŭpāre
II plur.
nuncŭpamĭni
FUTURO
II sing.
nuncŭpātor
III sing.
nuncŭpātor
II plur.
–
III plur.
nuncŭpantor
PARTICIPIO
PERFETTO
nuncupatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
nuncŭpāri
PERFETTO
Singolare:
nuncupatus, –a, –um esse
Plurale:
nuncupati, –ae, –a esse
FUTURO
nuncupatum esse
GERUNDIVO
nuncŭpandus, –a, –um
SUPINO
nuncupatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
nuncŭpor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android