nĕgōtĭor - Diatesi attiva
(nĕgōtĭor, nĕgōtĭāris, negotiatus sum, nĕgōtĭāri)verbo transitivo e intransitivo deponente I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
nĕgōtĭor
II sing.
nĕgōtĭāris, nĕgōtĭāre
III sing.
nĕgōtĭātur
I plur.
nĕgōtĭāmur
II plur.
nĕgōtĭamĭni
III plur.
nĕgōtĭantur
IMPERFETTO
I sing.
nĕgōtĭābar
II sing.
nĕgōtĭabāris, nĕgōtĭabāre
III sing.
nĕgōtĭabātur
I plur.
nĕgōtĭabāmur
II plur.
nĕgōtĭabamĭni
III plur.
nĕgōtĭabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
nĕgōtĭābor
II sing.
nĕgōtĭabĕris, nĕgōtĭabĕre
III sing.
nĕgōtĭabĭtur
I plur.
nĕgōtĭabĭmur
II plur.
nĕgōtĭabimĭni
III plur.
nĕgōtĭabuntur
PERFETTO
I sing.
negotiatus, –a, –um sum
II sing.
negotiatus, –a, –um es
III sing.
negotiatus, –a, –um est
I plur.
negotiati, –ae, –a sumus
II plur.
negotiati, –ae, –a estis
III plur.
negotiati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
negotiatus, –a, –um eram
II sing.
negotiatus, –a, –um eras
III sing.
negotiatus, –a, –um erat
I plur.
negotiati, –ae, –a eramus
II plur.
negotiati, –ae, –a eratis
III plur.
negotiati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
negotiatus, –a, –um ero
II sing.
negotiatus, –a, –um eris
III sing.
negotiatus, –a, –um erit
I plur.
negotiati, –ae, –a erimus
II plur.
negotiati, –ae, –a eritis
III plur.
negotiati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
nĕgōtĭer
II sing.
nĕgōtĭēris, nĕgōtĭēre
III sing.
nĕgōtĭētur
I plur.
nĕgōtĭēmur
II plur.
nĕgōtĭemĭni
III plur.
nĕgōtĭentur
IMPERFETTO
I sing.
nĕgōtĭārer
II sing.
nĕgōtĭarēris, nĕgōtĭarēre
III sing.
nĕgōtĭarētur
I plur.
nĕgōtĭarēmur
II plur.
nĕgōtĭaremĭni
III plur.
nĕgōtĭarentur
PERFETTO
I sing.
negotiatus, –a, –um sim
II sing.
negotiatus, –a, –um sis
III sing.
negotiatus, –a, –um sit
I plur.
negotiati, –ae, –a simus
II plur.
negotiati, –ae, –a sitis
III plur.
negotiati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
negotiatus, –a, –um essem
II sing.
negotiatus, –a, –um esses
III sing.
negotiatus, –a, –um esset
I plur.
negotiati, –ae, –a essemus
II plur.
negotiati, –ae, –a essetis
III plur.
negotiati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
nĕgōtĭāre
II plur.
nĕgōtĭamĭni
FUTURO
II sing.
nĕgōtĭātor
III sing.
nĕgōtĭātor
II plur.
–
III plur.
nĕgōtĭantor
INFINITO
PRESENTE
nĕgōtĭāri
PERFETTO
Singolare:
negotiatus, –a, –um esse
Plurale:
negotiati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
negotiatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
negotiatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
nĕgōtĭans, –antis
FUTURO
negotiatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
negotiatum
Passivo:
negotiatu
GERUNDIO
Genitivo:
nĕgōtĭandi
Dativo:
nĕgōtĭando
Accusativo:
nĕgōtĭandum
Ablativo:
nĕgōtĭando
GERUNDIVO
nĕgōtĭandus, –a, –um
nĕgōtĭor v. tr. e intr. dep. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android