mussĭtor - Diatesi passiva
(mussĭto, mussĭtas, mussitavi, mussitatum, mussĭtāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mussĭtor
II sing.
mussĭtāris, mussĭtāre
III sing.
mussĭtātur
I plur.
mussĭtāmur
II plur.
mussĭtamĭni
III plur.
mussĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
mussĭtābar
II sing.
mussĭtabāris, mussĭtabāre
III sing.
mussĭtabātur
I plur.
mussĭtabāmur
II plur.
mussĭtabamĭni
III plur.
mussĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
mussĭtābor
II sing.
mussĭtabĕris, mussĭtabĕre
III sing.
mussĭtabĭtur
I plur.
mussĭtabĭmur
II plur.
mussĭtabimĭni
III plur.
mussĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
mussitatus, –a, –um sum
II sing.
mussitatus, –a, –um es
III sing.
mussitatus, –a, –um est
I plur.
mussitati, –ae, –a sumus
II plur.
mussitati, –ae, –a estis
III plur.
mussitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mussitatus, –a, –um eram
II sing.
mussitatus, –a, –um eras
III sing.
mussitatus, –a, –um erat
I plur.
mussitati, –ae, –a eramus
II plur.
mussitati, –ae, –a eratis
III plur.
mussitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
mussitatus, –a, –um ero
II sing.
mussitatus, –a, –um eris
III sing.
mussitatus, –a, –um erit
I plur.
mussitati, –ae, –a erimus
II plur.
mussitati, –ae, –a eritis
III plur.
mussitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
mussĭter
II sing.
mussĭtēris, mussĭtēre
III sing.
mussĭtētur
I plur.
mussĭtēmur
II plur.
mussĭtemĭni
III plur.
mussĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
mussĭtārer
II sing.
mussĭtarēris, mussĭtarēre
III sing.
mussĭtarētur
I plur.
mussĭtarēmur
II plur.
mussĭtaremĭni
III plur.
mussĭtarentur
PERFETTO
I sing.
mussitatus, –a, –um sim
II sing.
mussitatus, –a, –um sis
III sing.
mussitatus, –a, –um sit
I plur.
mussitati, –ae, –a simus
II plur.
mussitati, –ae, –a sitis
III plur.
mussitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mussitatus, –a, –um essem
II sing.
mussitatus, –a, –um esses
III sing.
mussitatus, –a, –um esset
I plur.
mussitati, –ae, –a essemus
II plur.
mussitati, –ae, –a essetis
III plur.
mussitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
mussĭtāre
II plur.
mussĭtamĭni
FUTURO
II sing.
mussĭtātor
III sing.
mussĭtātor
II plur.
–
III plur.
mussĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
mussitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
mussĭtāri
PERFETTO
Singolare:
mussitatus, –a, –um esse
Plurale:
mussitati, –ae, –a esse
FUTURO
mussitatum esse
GERUNDIVO
mussĭtandus, –a, –um
SUPINO
mussitatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
mussĭtor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android