monstror - Diatesi passiva
(monstro, monstras, monstravi, monstratum, monstrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
monstror
II sing.
monstrāris, monstrāre
III sing.
monstrātur
I plur.
monstrāmur
II plur.
monstramĭni
III plur.
monstrantur
IMPERFETTO
I sing.
monstrābar
II sing.
monstrabāris, monstrabāre
III sing.
monstrabātur
I plur.
monstrabāmur
II plur.
monstrabamĭni
III plur.
monstrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
monstrābor
II sing.
monstrabĕris, monstrabĕre
III sing.
monstrabĭtur
I plur.
monstrabĭmur
II plur.
monstrabimĭni
III plur.
monstrabuntur
PERFETTO
I sing.
monstratus, –a, –um sum
II sing.
monstratus, –a, –um es
III sing.
monstratus, –a, –um est
I plur.
monstrati, –ae, –a sumus
II plur.
monstrati, –ae, –a estis
III plur.
monstrati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
monstratus, –a, –um eram
II sing.
monstratus, –a, –um eras
III sing.
monstratus, –a, –um erat
I plur.
monstrati, –ae, –a eramus
II plur.
monstrati, –ae, –a eratis
III plur.
monstrati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
monstratus, –a, –um ero
II sing.
monstratus, –a, –um eris
III sing.
monstratus, –a, –um erit
I plur.
monstrati, –ae, –a erimus
II plur.
monstrati, –ae, –a eritis
III plur.
monstrati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
monstrer
II sing.
monstrēris, monstrēre
III sing.
monstrētur
I plur.
monstrēmur
II plur.
monstremĭni
III plur.
monstrentur
IMPERFETTO
I sing.
monstrārer
II sing.
monstrarēris, monstrarēre
III sing.
monstrarētur
I plur.
monstrarēmur
II plur.
monstraremĭni
III plur.
monstrarentur
PERFETTO
I sing.
monstratus, –a, –um sim
II sing.
monstratus, –a, –um sis
III sing.
monstratus, –a, –um sit
I plur.
monstrati, –ae, –a simus
II plur.
monstrati, –ae, –a sitis
III plur.
monstrati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
monstratus, –a, –um essem
II sing.
monstratus, –a, –um esses
III sing.
monstratus, –a, –um esset
I plur.
monstrati, –ae, –a essemus
II plur.
monstrati, –ae, –a essetis
III plur.
monstrati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
monstrāre
II plur.
monstramĭni
FUTURO
II sing.
monstrātor
III sing.
monstrātor
II plur.
–
III plur.
monstrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
monstratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
monstrāri
PERFETTO
Singolare:
monstratus, –a, –um esse
Plurale:
monstrati, –ae, –a esse
FUTURO
monstratum esse
GERUNDIVO
monstrandus, –a, –um
SUPINO
monstratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
monstror v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android