mĭsĕrĕor - Diatesi attiva
(mĭsĕrĕor, mĭsĕrēris, i, mĭsĕrēri)verbo intransitivo deponente II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mĭsĕrĕor
II sing.
mĭsĕrēris, mĭsĕrēre
III sing.
mĭsĕrētur
I plur.
mĭsĕrēmur
II plur.
mĭsĕremĭni
III plur.
mĭsĕrentur
IMPERFETTO
I sing.
mĭsĕrēbar
II sing.
mĭsĕrebāris, mĭsĕrebāre
III sing.
mĭsĕrebātur
I plur.
mĭsĕrebāmur
II plur.
mĭsĕrebamĭni
III plur.
mĭsĕrebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
mĭsĕrēbor
II sing.
mĭsĕrebĕris, mĭsĕrebĕre
III sing.
mĭsĕrebĭtur
I plur.
mĭsĕrebĭmur
II plur.
mĭsĕrebimĭni
III plur.
mĭsĕrebuntur
PERFETTO
I sing.
miseritus, –a, –um sum
II sing.
miseritus, –a, –um es
III sing.
miseritus, –a, –um est
I plur.
miseriti, –ae, –a sumus
II plur.
miseriti, –ae, –a estis
III plur.
miseriti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
miseritus, –a, –um eram
II sing.
miseritus, –a, –um eras
III sing.
miseritus, –a, –um erat
I plur.
miseriti, –ae, –a eramus
II plur.
miseriti, –ae, –a eratis
III plur.
miseriti, –ae, –aerant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
miseritus, –a, –um ero
II sing.
miseritus, –a, –um eris
III sing.
miseritus, –a, –um erit
I plur.
miseriti, –ae, –a erimus
II plur.
miseriti, –ae, –a eritis
III plur.
miseriti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
mĭsĕrĕar
II sing.
mĭsĕreāris, mĭsĕreāre
III sing.
mĭsĕreātur
I plur.
mĭsĕreāmur
II plur.
mĭsĕreamĭni
III plur.
mĭsĕreantur
IMPERFETTO
I sing.
mĭsĕrērer
II sing.
mĭsĕrerēris, mĭsĕrerēre
III sing.
mĭsĕrerētur
I plur.
mĭsĕrerēmur
II plur.
mĭsĕreremĭni
III plur.
mĭsĕrerentur
PERFETTO
I sing.
miseritus, –a, –um sim
II sing.
miseritus, –a, –um sis
III sing.
miseritus, –a, –um sit
I plur.
miseriti, –ae, –a simus
II plur.
miseriti, –ae, –a sitis
III plur.
miseriti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
miseritus, –a, –um essem
II sing.
miseritus, –a, –um esses
III sing.
miseritus, –a, –um esset
I plur.
miseriti, –ae, –a essemus
II plur.
miseriti, –ae, –a essetis
III plur.
miseriti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
mĭsĕrēre
II plur.
mĭsĕremĭni
FUTURO
II sing.
mĭsĕrētor
III sing.
mĭsĕrētor
II plur.
–
III plur.
mĭsĕrentor
INFINITO
PRESENTE
mĭsĕrēri
PERFETTO
Singolare:
miseritus o misertus, –a, –um esse
Plurale:
miseriti o miserti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
miseritūrūm o misertūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
miseritūros o misertūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
mĭsĕrens, –entis
FUTURO
miseritūrūs o misertūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
miseritum o misertum
Passivo:
–
GERUNDIO
Genitivo:
mĭsĕrendi
Dativo:
mĭsĕrendo
Accusativo:
mĭsĕrendum
Ablativo:
mĭsĕrendo
GERUNDIVO
–
mĭsĕrĕor v. intr. dep. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android