mĭnōror - Diatesi passiva
(mĭnōro, mĭnōras, minoravi, minoratum, mĭnōrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mĭnōror
II sing.
mĭnōrāris, mĭnōrāre
III sing.
mĭnōrātur
I plur.
mĭnōrāmur
II plur.
mĭnōramĭni
III plur.
mĭnōrantur
IMPERFETTO
I sing.
mĭnōrābar
II sing.
mĭnōrabāris, mĭnōrabāre
III sing.
mĭnōrabātur
I plur.
mĭnōrabāmur
II plur.
mĭnōrabamĭni
III plur.
mĭnōrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
mĭnōrābor
II sing.
mĭnōrabĕris, mĭnōrabĕre
III sing.
mĭnōrabĭtur
I plur.
mĭnōrabĭmur
II plur.
mĭnōrabimĭni
III plur.
mĭnōrabuntur
PERFETTO
I sing.
minoratus, –a, –um sum
II sing.
minoratus, –a, –um es
III sing.
minoratus, –a, –um est
I plur.
minorati, –ae, –a sumus
II plur.
minorati, –ae, –a estis
III plur.
minorati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
minoratus, –a, –um eram
II sing.
minoratus, –a, –um eras
III sing.
minoratus, –a, –um erat
I plur.
minorati, –ae, –a eramus
II plur.
minorati, –ae, –a eratis
III plur.
minorati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
minoratus, –a, –um ero
II sing.
minoratus, –a, –um eris
III sing.
minoratus, –a, –um erit
I plur.
minorati, –ae, –a erimus
II plur.
minorati, –ae, –a eritis
III plur.
minorati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
mĭnōrer
II sing.
mĭnōrēris, mĭnōrēre
III sing.
mĭnōrētur
I plur.
mĭnōrēmur
II plur.
mĭnōremĭni
III plur.
mĭnōrentur
IMPERFETTO
I sing.
mĭnōrārer
II sing.
mĭnōrarēris, mĭnōrarēre
III sing.
mĭnōrarētur
I plur.
mĭnōrarēmur
II plur.
mĭnōraremĭni
III plur.
mĭnōrarentur
PERFETTO
I sing.
minoratus, –a, –um sim
II sing.
minoratus, –a, –um sis
III sing.
minoratus, –a, –um sit
I plur.
minorati, –ae, –a simus
II plur.
minorati, –ae, –a sitis
III plur.
minorati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
minoratus, –a, –um essem
II sing.
minoratus, –a, –um esses
III sing.
minoratus, –a, –um esset
I plur.
minorati, –ae, –a essemus
II plur.
minorati, –ae, –a essetis
III plur.
minorati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
mĭnōrāre
II plur.
mĭnōramĭni
FUTURO
II sing.
mĭnōrātor
III sing.
mĭnōrātor
II plur.
–
III plur.
mĭnōrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
minoratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
mĭnōrāri
PERFETTO
Singolare:
minoratus, –a, –um esse
Plurale:
minorati, –ae, –a esse
FUTURO
minoratum esse
GERUNDIVO
mĭnōrandus, –a, –um
SUPINO
minoratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
mĭnōror v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android