mensūror - Diatesi passiva
(mensūro, mensūras, mensuravi, mensuratum, mensūrāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
mensūror
II sing.
mensūrāris, mensūrāre
III sing.
mensūrātur
I plur.
mensūrāmur
II plur.
mensūramĭni
III plur.
mensūrantur
IMPERFETTO
I sing.
mensūrābar
II sing.
mensūrabāris, mensūrabāre
III sing.
mensūrabātur
I plur.
mensūrabāmur
II plur.
mensūrabamĭni
III plur.
mensūrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
mensūrābor
II sing.
mensūrabĕris, mensūrabĕre
III sing.
mensūrabĭtur
I plur.
mensūrabĭmur
II plur.
mensūrabimĭni
III plur.
mensūrabuntur
PERFETTO
I sing.
mensuratus, –a, –um sum
II sing.
mensuratus, –a, –um es
III sing.
mensuratus, –a, –um est
I plur.
mensurati, –ae, –a sumus
II plur.
mensurati, –ae, –a estis
III plur.
mensurati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mensuratus, –a, –um eram
II sing.
mensuratus, –a, –um eras
III sing.
mensuratus, –a, –um erat
I plur.
mensurati, –ae, –a eramus
II plur.
mensurati, –ae, –a eratis
III plur.
mensurati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
mensuratus, –a, –um ero
II sing.
mensuratus, –a, –um eris
III sing.
mensuratus, –a, –um erit
I plur.
mensurati, –ae, –a erimus
II plur.
mensurati, –ae, –a eritis
III plur.
mensurati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
mensūrer
II sing.
mensūrēris, mensūrēre
III sing.
mensūrētur
I plur.
mensūrēmur
II plur.
mensūremĭni
III plur.
mensūrentur
IMPERFETTO
I sing.
mensūrārer
II sing.
mensūrarēris, mensūrarēre
III sing.
mensūrarētur
I plur.
mensūrarēmur
II plur.
mensūraremĭni
III plur.
mensūrarentur
PERFETTO
I sing.
mensuratus, –a, –um sim
II sing.
mensuratus, –a, –um sis
III sing.
mensuratus, –a, –um sit
I plur.
mensurati, –ae, –a simus
II plur.
mensurati, –ae, –a sitis
III plur.
mensurati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
mensuratus, –a, –um essem
II sing.
mensuratus, –a, –um esses
III sing.
mensuratus, –a, –um esset
I plur.
mensurati, –ae, –a essemus
II plur.
mensurati, –ae, –a essetis
III plur.
mensurati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
mensūrāre
II plur.
mensūramĭni
FUTURO
II sing.
mensūrātor
III sing.
mensūrātor
II plur.
–
III plur.
mensūrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
mensuratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
mensūrāri
PERFETTO
Singolare:
mensuratus, –a, –um esse
Plurale:
mensurati, –ae, –a esse
FUTURO
mensuratum esse
GERUNDIVO
mensūrandus, –a, –um
SUPINO
mensuratu
Vedi la forma attiva di questo lemma
mensūror v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android