margĭnor - Diatesi passiva
(margĭno, margĭnas, marginavi, marginatum, margĭnāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
margĭnor
II sing.
margĭnāris, margĭnāre
III sing.
margĭnātur
I plur.
margĭnāmur
II plur.
margĭnamĭni
III plur.
margĭnantur
IMPERFETTO
I sing.
margĭnābar
II sing.
margĭnabāris, margĭnabāre
III sing.
margĭnabātur
I plur.
margĭnabāmur
II plur.
margĭnabamĭni
III plur.
margĭnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
margĭnābor
II sing.
margĭnabĕris, margĭnabĕre
III sing.
margĭnabĭtur
I plur.
margĭnabĭmur
II plur.
margĭnabimĭni
III plur.
margĭnabuntur
PERFETTO
I sing.
marginatus, –a, –um sum
II sing.
marginatus, –a, –um es
III sing.
marginatus, –a, –um est
I plur.
marginati, –ae, –a sumus
II plur.
marginati, –ae, –a estis
III plur.
marginati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
marginatus, –a, –um eram
II sing.
marginatus, –a, –um eras
III sing.
marginatus, –a, –um erat
I plur.
marginati, –ae, –a eramus
II plur.
marginati, –ae, –a eratis
III plur.
marginati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
marginatus, –a, –um ero
II sing.
marginatus, –a, –um eris
III sing.
marginatus, –a, –um erit
I plur.
marginati, –ae, –a erimus
II plur.
marginati, –ae, –a eritis
III plur.
marginati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
margĭner
II sing.
margĭnēris, margĭnēre
III sing.
margĭnētur
I plur.
margĭnēmur
II plur.
margĭnemĭni
III plur.
margĭnentur
IMPERFETTO
I sing.
margĭnārer
II sing.
margĭnarēris, margĭnarēre
III sing.
margĭnarētur
I plur.
margĭnarēmur
II plur.
margĭnaremĭni
III plur.
margĭnarentur
PERFETTO
I sing.
marginatus, –a, –um sim
II sing.
marginatus, –a, –um sis
III sing.
marginatus, –a, –um sit
I plur.
marginati, –ae, –a simus
II plur.
marginati, –ae, –a sitis
III plur.
marginati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
marginatus, –a, –um essem
II sing.
marginatus, –a, –um esses
III sing.
marginatus, –a, –um esset
I plur.
marginati, –ae, –a essemus
II plur.
marginati, –ae, –a essetis
III plur.
marginati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
margĭnāre
II plur.
margĭnamĭni
FUTURO
II sing.
margĭnātor
III sing.
margĭnātor
II plur.
–
III plur.
margĭnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
marginatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
margĭnāri
PERFETTO
Singolare:
marginatus, –a, –um esse
Plurale:
marginati, –ae, –a esse
FUTURO
marginatum esse
GERUNDIVO
margĭnandus, –a, –um
SUPINO
marginatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
margĭnor v. tr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android