lŏcŭplētor - Diatesi passiva

(lŏcŭplēto, lŏcŭplētas, locupletavi, locupletatum, lŏcŭplētāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
lŏcŭplētor
II sing.
lŏcŭplētāris, lŏcŭplētāre
III sing.
lŏcŭplētātur
I plur.
lŏcŭplētāmur
II plur.
lŏcŭplētamĭni
III plur.
lŏcŭplētantur
IMPERFETTO
I sing.
lŏcŭplētābar
II sing.
lŏcŭplētabāris, lŏcŭplētabāre
III sing.
lŏcŭplētabātur
I plur.
lŏcŭplētabāmur
II plur.
lŏcŭplētabamĭni
III plur.
lŏcŭplētabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
lŏcŭplētābor
II sing.
lŏcŭplētabĕris, lŏcŭplētabĕre
III sing.
lŏcŭplētabĭtur
I plur.
lŏcŭplētabĭmur
II plur.
lŏcŭplētabimĭni
III plur.
lŏcŭplētabuntur
PERFETTO
I sing.
locupletatus, –a, –um sum
II sing.
locupletatus, –a, –um es
III sing.
locupletatus, –a, –um est
I plur.
locupletati, –ae, –a sumus
II plur.
locupletati, –ae, –a estis
III plur.
locupletati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
locupletatus, –a, –um eram
II sing.
locupletatus, –a, –um eras
III sing.
locupletatus, –a, –um erat
I plur.
locupletati, –ae, –a eramus
II plur.
locupletati, –ae, –a eratis
III plur.
locupletati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
locupletatus, –a, –um ero
II sing.
locupletatus, –a, –um eris
III sing.
locupletatus, –a, –um erit
I plur.
locupletati, –ae, –a erimus
II plur.
locupletati, –ae, –a eritis
III plur.
locupletati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
lŏcŭplēter
II sing.
lŏcŭplētēris, lŏcŭplētēre
III sing.
lŏcŭplētētur
I plur.
lŏcŭplētēmur
II plur.
lŏcŭplētemĭni
III plur.
lŏcŭplētentur
IMPERFETTO
I sing.
lŏcŭplētārer
II sing.
lŏcŭplētarēris, lŏcŭplētarēre
III sing.
lŏcŭplētarētur
I plur.
lŏcŭplētarēmur
II plur.
lŏcŭplētaremĭni
III plur.
lŏcŭplētarentur
PERFETTO
I sing.
locupletatus, –a, –um sim
II sing.
locupletatus, –a, –um sis
III sing.
locupletatus, –a, –um sit
I plur.
locupletati, –ae, –a simus
II plur.
locupletati, –ae, –a sitis
III plur.
locupletati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
locupletatus, –a, –um essem
II sing.
locupletatus, –a, –um esses
III sing.
locupletatus, –a, –um esset
I plur.
locupletati, –ae, –a essemus
II plur.
locupletati, –ae, –a essetis
III plur.
locupletati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
lŏcŭplētāre
II plur.
lŏcŭplētamĭni
FUTURO
II sing.
lŏcŭplētātor
III sing.
lŏcŭplētātor
II plur.
III plur.
lŏcŭplētantor
PARTICIPIO
PERFETTO
locupletatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
lŏcŭplētāri
PERFETTO
Singolare:
locupletatus, –a, –um esse
Plurale:
locupletati, –ae, –a esse
FUTURO
locupletatum esse
GERUNDIVO
lŏcŭplētandus, –a, –um
SUPINO
locupletatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:LOCUPLETOR100}}
---CACHE---