Donazione

iurigor - Diatesi passiva

(iurigo, iurigas, iurigavi, iurigatum, iurigāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
iurigor
II sing.
iurigāris, iurigāre
III sing.
iurigātur
I plur.
iurigāmur
II plur.
iurigamĭni
III plur.
iurigantur
IMPERFETTO
I sing.
iurigābar
II sing.
iurigabāris, iurigabāre
III sing.
iurigabātur
I plur.
iurigabāmur
II plur.
iurigabamĭni
III plur.
iurigabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
iurigābor
II sing.
iurigabĕris, iurigabĕre
III sing.
iurigabĭtur
I plur.
iurigabĭmur
II plur.
iurigabimĭni
III plur.
iurigabuntur
PERFETTO
I sing.
iurigatus, –a, –um sum
II sing.
iurigatus, –a, –um es
III sing.
iurigatus, –a, –um est
I plur.
iurigati, –ae, –a sumus
II plur.
iurigati, –ae, –a estis
III plur.
iurigati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
iurigatus, –a, –um eram
II sing.
iurigatus, –a, –um eras
III sing.
iurigatus, –a, –um erat
I plur.
iurigati, –ae, –a eramus
II plur.
iurigati, –ae, –a eratis
III plur.
iurigati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
iurigatus, –a, –um ero
II sing.
iurigatus, –a, –um eris
III sing.
iurigatus, –a, –um erit
I plur.
iurigati, –ae, –a erimus
II plur.
iurigati, –ae, –a eritis
III plur.
iurigati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
iuriger
II sing.
iurigēris, iurigēre
III sing.
iurigētur
I plur.
iurigēmur
II plur.
iurigemĭni
III plur.
iurigentur
IMPERFETTO
I sing.
iurigārer
II sing.
iurigarēris, iurigarēre
III sing.
iurigarētur
I plur.
iurigarēmur
II plur.
iurigaremĭni
III plur.
iurigarentur
PERFETTO
I sing.
iurigatus, –a, –um sim
II sing.
iurigatus, –a, –um sis
III sing.
iurigatus, –a, –um sit
I plur.
iurigati, –ae, –a simus
II plur.
iurigati, –ae, –a sitis
III plur.
iurigati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
iurigatus, –a, –um essem
II sing.
iurigatus, –a, –um esses
III sing.
iurigatus, –a, –um esset
I plur.
iurigati, –ae, –a essemus
II plur.
iurigati, –ae, –a essetis
III plur.
iurigati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
iurigāre
II plur.
iurigamĭni
FUTURO
II sing.
iurigātor
III sing.
iurigātor
II plur.
–
III plur.
iurigantor
PARTICIPIO
PERFETTO
iurigatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
iurigāri
PERFETTO
Singolare:
iurigatus, –a, –um esse
Plurale:
iurigati, –ae, –a esse
FUTURO
iurigatum esse
GERUNDIVO
iurigandus, –a, –um
SUPINO
iurigatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ iurigo
iūrisconsultus ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
iurigans agg. part. pres. II cl.
iurigatūrūs agg. part. fut.
iurigatus agg. part. perf. I cl.
iurigatus agg. inf. perf.
iurigo v. tr. e intr. I coniug.
iurigor v. tr. e intr. I coniug.
iūrisconsultus sost. masch. II decl.
iūrisdictĭo sost. femm. III decl.
iūrisprūdentĭa sost. femm. I decl.
iūro v. tr. e intr. I coniug.
iūror v. tr. e intr. I coniug.
iūror v. tr. e intr. dep. I coniug.
iūrŭlentĭa sost. femm. I decl.
iūrŭlentus agg. I cl.
iūs Sost. nt. III decl.
iūs Sost. nt. III decl.
iuscellātus agg. I cl.
iuscellum Sost. nt. II decl.
iuscŭlum Sost. nt. II decl.
iusiūrandum Sost. nt. II decl.
{{ID:IURIGOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android