iūdĭcor - Diatesi passiva
(iūdĭco, iūdĭcas, iudicavi, iudicatum, iūdĭcāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
iūdĭcor
II sing.
iūdĭcāris, iūdĭcāre
III sing.
iūdĭcātur
I plur.
iūdĭcāmur
II plur.
iūdĭcamĭni
III plur.
iūdĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
iūdĭcābar
II sing.
iūdĭcabāris, iūdĭcabāre
III sing.
iūdĭcabātur
I plur.
iūdĭcabāmur
II plur.
iūdĭcabamĭni
III plur.
iūdĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
iūdĭcābor
II sing.
iūdĭcabĕris, iūdĭcabĕre
III sing.
iūdĭcabĭtur
I plur.
iūdĭcabĭmur
II plur.
iūdĭcabimĭni
III plur.
iūdĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um sum
II sing.
iudicatus, –a, –um es
III sing.
iudicatus, –a, –um est
I plur.
iudicati, –ae, –a sumus
II plur.
iudicati, –ae, –a estis
III plur.
iudicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um eram
II sing.
iudicatus, –a, –um eras
III sing.
iudicatus, –a, –um erat
I plur.
iudicati, –ae, –a eramus
II plur.
iudicati, –ae, –a eratis
III plur.
iudicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
iudicatus, –a, –um ero
II sing.
iudicatus, –a, –um eris
III sing.
iudicatus, –a, –um erit
I plur.
iudicati, –ae, –a erimus
II plur.
iudicati, –ae, –a eritis
III plur.
iudicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
iūdĭcer
II sing.
iūdĭcēris, iūdĭcēre
III sing.
iūdĭcētur
I plur.
iūdĭcēmur
II plur.
iūdĭcemĭni
III plur.
iūdĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
iūdĭcārer
II sing.
iūdĭcarēris, iūdĭcarēre
III sing.
iūdĭcarētur
I plur.
iūdĭcarēmur
II plur.
iūdĭcaremĭni
III plur.
iūdĭcarentur
PERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um sim
II sing.
iudicatus, –a, –um sis
III sing.
iudicatus, –a, –um sit
I plur.
iudicati, –ae, –a simus
II plur.
iudicati, –ae, –a sitis
III plur.
iudicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um essem
II sing.
iudicatus, –a, –um esses
III sing.
iudicatus, –a, –um esset
I plur.
iudicati, –ae, –a essemus
II plur.
iudicati, –ae, –a essetis
III plur.
iudicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
iūdĭcāre
II plur.
iūdĭcamĭni
FUTURO
II sing.
iūdĭcātor
III sing.
iūdĭcātor
II plur.
–
III plur.
iūdĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
iudicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
iūdĭcāri
PERFETTO
Singolare:
iudicatus, –a, –um esse
Plurale:
iudicati, –ae, –a esse
FUTURO
iudicatum esse
GERUNDIVO
iūdĭcandus, –a, –um
SUPINO
iudicatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
iūdĭcor v. tr. e intr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android