iūdĭcor - Diatesi passiva

(iūdĭco, iūdĭcas, iudicavi, iudicatum, iūdĭcāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
iūdĭcor
II sing.
iūdĭcāris, iūdĭcāre
III sing.
iūdĭcātur
I plur.
iūdĭcāmur
II plur.
iūdĭcamĭni
III plur.
iūdĭcantur
IMPERFETTO
I sing.
iūdĭcābar
II sing.
iūdĭcabāris, iūdĭcabāre
III sing.
iūdĭcabātur
I plur.
iūdĭcabāmur
II plur.
iūdĭcabamĭni
III plur.
iūdĭcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
iūdĭcābor
II sing.
iūdĭcabĕris, iūdĭcabĕre
III sing.
iūdĭcabĭtur
I plur.
iūdĭcabĭmur
II plur.
iūdĭcabimĭni
III plur.
iūdĭcabuntur
PERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um sum
II sing.
iudicatus, –a, –um es
III sing.
iudicatus, –a, –um est
I plur.
iudicati, –ae, –a sumus
II plur.
iudicati, –ae, –a estis
III plur.
iudicati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um eram
II sing.
iudicatus, –a, –um eras
III sing.
iudicatus, –a, –um erat
I plur.
iudicati, –ae, –a eramus
II plur.
iudicati, –ae, –a eratis
III plur.
iudicati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
iudicatus, –a, –um ero
II sing.
iudicatus, –a, –um eris
III sing.
iudicatus, –a, –um erit
I plur.
iudicati, –ae, –a erimus
II plur.
iudicati, –ae, –a eritis
III plur.
iudicati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
iūdĭcer
II sing.
iūdĭcēris, iūdĭcēre
III sing.
iūdĭcētur
I plur.
iūdĭcēmur
II plur.
iūdĭcemĭni
III plur.
iūdĭcentur
IMPERFETTO
I sing.
iūdĭcārer
II sing.
iūdĭcarēris, iūdĭcarēre
III sing.
iūdĭcarētur
I plur.
iūdĭcarēmur
II plur.
iūdĭcaremĭni
III plur.
iūdĭcarentur
PERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um sim
II sing.
iudicatus, –a, –um sis
III sing.
iudicatus, –a, –um sit
I plur.
iudicati, –ae, –a simus
II plur.
iudicati, –ae, –a sitis
III plur.
iudicati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
iudicatus, –a, –um essem
II sing.
iudicatus, –a, –um esses
III sing.
iudicatus, –a, –um esset
I plur.
iudicati, –ae, –a essemus
II plur.
iudicati, –ae, –a essetis
III plur.
iudicati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
iūdĭcāre
II plur.
iūdĭcamĭni
FUTURO
II sing.
iūdĭcātor
III sing.
iūdĭcātor
II plur.
III plur.
iūdĭcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
iudicatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
iūdĭcāri
PERFETTO
Singolare:
iudicatus, –a, –um esse
Plurale:
iudicati, –ae, –a esse
FUTURO
iudicatum esse
GERUNDIVO
iūdĭcandus, –a, –um
SUPINO
iudicatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IUDICOR100}}
---CACHE---