irrŭens


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
irrŭens
Gen.
irrŭentis
Dat.
irrŭenti
Acc.
irrŭentem
Abl.
irrŭens
Voc.
irrŭenti
PLURALE
Nom.
irrŭentes
Gen.
irrŭentium
Dat.
irrŭentibus
Acc.
irrŭentes
Abl.
irrŭentes
Voc.
irrŭentibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
irrŭens
Gen.
irrŭentis
Dat.
irrŭenti
Acc.
irrŭentem
Abl.
irrŭens
Voc.
irrŭenti
PLURALE
Nom.
irrŭentes
Gen.
irrŭentium
Dat.
irrŭentibus
Acc.
irrŭentes
Abl.
irrŭentes
Voc.
irrŭentibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
irrŭens
Gen.
irrŭentis
Dat.
irrŭenti
Acc.
irrŭens
Abl.
irrŭens
Voc.
irrŭenti
PLURALE
Nom.
irrŭentia
Gen.
irrŭentium
Dat.
irrŭentibus
Acc.
irrŭentia
Abl.
irrŭentia
Voc.
irrŭentibus




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IRRUENS100}}