irrŏgor - Diatesi passiva

(irrŏgo, irrŏgas, irrogavi, irrogatum, irrŏgāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
irrŏgor
II sing.
irrŏgāris, irrŏgāre
III sing.
irrŏgātur
I plur.
irrŏgāmur
II plur.
irrŏgamĭni
III plur.
irrŏgantur
IMPERFETTO
I sing.
irrŏgābar
II sing.
irrŏgabāris, irrŏgabāre
III sing.
irrŏgabātur
I plur.
irrŏgabāmur
II plur.
irrŏgabamĭni
III plur.
irrŏgabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
irrŏgābor
II sing.
irrŏgabĕris, irrŏgabĕre
III sing.
irrŏgabĭtur
I plur.
irrŏgabĭmur
II plur.
irrŏgabimĭni
III plur.
irrŏgabuntur
PERFETTO
I sing.
irrogatus, –a, –um sum
II sing.
irrogatus, –a, –um es
III sing.
irrogatus, –a, –um est
I plur.
irrogati, –ae, –a sumus
II plur.
irrogati, –ae, –a estis
III plur.
irrogati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
irrogatus, –a, –um eram
II sing.
irrogatus, –a, –um eras
III sing.
irrogatus, –a, –um erat
I plur.
irrogati, –ae, –a eramus
II plur.
irrogati, –ae, –a eratis
III plur.
irrogati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
irrogatus, –a, –um ero
II sing.
irrogatus, –a, –um eris
III sing.
irrogatus, –a, –um erit
I plur.
irrogati, –ae, –a erimus
II plur.
irrogati, –ae, –a eritis
III plur.
irrogati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
irrŏger
II sing.
irrŏgēris, irrŏgēre
III sing.
irrŏgētur
I plur.
irrŏgēmur
II plur.
irrŏgemĭni
III plur.
irrŏgentur
IMPERFETTO
I sing.
irrŏgārer
II sing.
irrŏgarēris, irrŏgarēre
III sing.
irrŏgarētur
I plur.
irrŏgarēmur
II plur.
irrŏgaremĭni
III plur.
irrŏgarentur
PERFETTO
I sing.
irrogatus, –a, –um sim
II sing.
irrogatus, –a, –um sis
III sing.
irrogatus, –a, –um sit
I plur.
irrogati, –ae, –a simus
II plur.
irrogati, –ae, –a sitis
III plur.
irrogati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
irrogatus, –a, –um essem
II sing.
irrogatus, –a, –um esses
III sing.
irrogatus, –a, –um esset
I plur.
irrogati, –ae, –a essemus
II plur.
irrogati, –ae, –a essetis
III plur.
irrogati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
irrŏgāre
II plur.
irrŏgamĭni
FUTURO
II sing.
irrŏgātor
III sing.
irrŏgātor
II plur.
III plur.
irrŏgantor
PARTICIPIO
PERFETTO
irrogatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
irrŏgāri
PERFETTO
Singolare:
irrogatus, –a, –um esse
Plurale:
irrogati, –ae, –a esse
FUTURO
irrogatum esse
GERUNDIVO
irrŏgandus, –a, –um
SUPINO
irrogatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IRROGOR100}}
---CACHE---