Donazione

irrītans


aggettivo participio presente II classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
irrītans
Gen.
irrītantis
Dat.
irrītanti
Acc.
irrītantem
Abl.
irrītans
Voc.
irrītanti
PLURALE
Nom.
irrītantes
Gen.
irrītantium
Dat.
irrītantibus
Acc.
irrītantes
Abl.
irrītantes
Voc.
irrītantibus
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
irrītans
Gen.
irrītantis
Dat.
irrītanti
Acc.
irrītantem
Abl.
irrītans
Voc.
irrītanti
PLURALE
Nom.
irrītantes
Gen.
irrītantium
Dat.
irrītantibus
Acc.
irrītantes
Abl.
irrītantes
Voc.
irrītantibus
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
irrītans
Gen.
irrītantis
Dat.
irrītanti
Acc.
irrītans
Abl.
irrītans
Voc.
irrītanti
PLURALE
Nom.
irrītantia
Gen.
irrītantium
Dat.
irrītantibus
Acc.
irrītantia
Abl.
irrītantia
Voc.
irrītantibus

‹ irrītāmentum
irrītātē ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
irrisus agg. inf. perf.
irrītābĭlis agg. II cl.
irrītābĭlĭtās sost. femm. III decl.
irrītāmĕn Sost. nt. III decl.
irrītāmentum Sost. nt. II decl.
irrītans agg. part. pres. II cl.
irrītātē avv.
irrītātĭo sost. femm. III decl.
irrītātŏr sost. masch. III decl.
irrītātrix sost. femm. III decl.
irritatūrūs agg. part. fut.
irrītātŭs sost. masch. IV decl.
irrītātus agg. part. perf. I cl.
irritatus agg. inf. perf.
irrĭtē avv.
irrīto v. tr. I coniug.
irrĭto v. tr. I coniug.
irrītor v. tr. I coniug.
irrĭtor v. tr. I coniug.
irrĭtus agg. I cl.
{{ID:IRRITANS100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android