invŏcor - Diatesi passiva

(invŏco, invŏcas, invocavi, invocatum, invŏcāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
invŏcor
II sing.
invŏcāris, invŏcāre
III sing.
invŏcātur
I plur.
invŏcāmur
II plur.
invŏcamĭni
III plur.
invŏcantur
IMPERFETTO
I sing.
invŏcābar
II sing.
invŏcabāris, invŏcabāre
III sing.
invŏcabātur
I plur.
invŏcabāmur
II plur.
invŏcabamĭni
III plur.
invŏcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
invŏcābor
II sing.
invŏcabĕris, invŏcabĕre
III sing.
invŏcabĭtur
I plur.
invŏcabĭmur
II plur.
invŏcabimĭni
III plur.
invŏcabuntur
PERFETTO
I sing.
invocatus, –a, –um sum
II sing.
invocatus, –a, –um es
III sing.
invocatus, –a, –um est
I plur.
invocati, –ae, –a sumus
II plur.
invocati, –ae, –a estis
III plur.
invocati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
invocatus, –a, –um eram
II sing.
invocatus, –a, –um eras
III sing.
invocatus, –a, –um erat
I plur.
invocati, –ae, –a eramus
II plur.
invocati, –ae, –a eratis
III plur.
invocati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
invocatus, –a, –um ero
II sing.
invocatus, –a, –um eris
III sing.
invocatus, –a, –um erit
I plur.
invocati, –ae, –a erimus
II plur.
invocati, –ae, –a eritis
III plur.
invocati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
invŏcer
II sing.
invŏcēris, invŏcēre
III sing.
invŏcētur
I plur.
invŏcēmur
II plur.
invŏcemĭni
III plur.
invŏcentur
IMPERFETTO
I sing.
invŏcārer
II sing.
invŏcarēris, invŏcarēre
III sing.
invŏcarētur
I plur.
invŏcarēmur
II plur.
invŏcaremĭni
III plur.
invŏcarentur
PERFETTO
I sing.
invocatus, –a, –um sim
II sing.
invocatus, –a, –um sis
III sing.
invocatus, –a, –um sit
I plur.
invocati, –ae, –a simus
II plur.
invocati, –ae, –a sitis
III plur.
invocati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
invocatus, –a, –um essem
II sing.
invocatus, –a, –um esses
III sing.
invocatus, –a, –um esset
I plur.
invocati, –ae, –a essemus
II plur.
invocati, –ae, –a essetis
III plur.
invocati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
invŏcāre
II plur.
invŏcamĭni
FUTURO
II sing.
invŏcātor
III sing.
invŏcātor
II plur.
III plur.
invŏcantor
PARTICIPIO
PERFETTO
invocatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
invŏcāri
PERFETTO
Singolare:
invocatus, –a, –um esse
Plurale:
invocati, –ae, –a esse
FUTURO
invocatum esse
GERUNDIVO
invŏcandus, –a, –um
SUPINO
invocatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INVOCOR100}}
---CACHE---