invĕnĭor - Diatesi passiva

(invĕnĭo, invĕnis, inveni, inventum, invĕnīre)

verbo transitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
invĕnĭor
II sing.
invĕnīris, invĕnīre
III sing.
invĕnītur
I plur.
invĕnīmur
II plur.
invĕnimĭni
III plur.
invĕniuntur
IMPERFETTO
I sing.
invĕniēbar
II sing.
invĕniebāris, invĕniebāre
III sing.
invĕniebātur
I plur.
invĕniebāmur
II plur.
invĕniebamĭni
III plur.
invĕniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
invĕnĭar
II sing.
invĕniēris, invĕniēre
III sing.
invĕniētur
I plur.
invĕniēmur
II plur.
invĕniemĭni
III plur.
invĕnientur
PERFETTO
I sing.
inventus, –a, –um sum
II sing.
inventus, –a, –um es
III sing.
inventus, –a, –um est
I plur.
inventi, –ae, –a sumus
II plur.
inventi, –ae, –a estis
III plur.
inventi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inventus, –a, –um eram
II sing.
inventus, –a, –um eras
III sing.
inventus, –a, –um erat
I plur.
inventi, –ae, –a eramus
II plur.
inventi, –ae, –a eratis
III plur.
inventi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inventus, –a, –um ero
II sing.
inventus, –a, –um eris
III sing.
inventus, –a, –um erit
I plur.
inventi, –ae, –a erimus
II plur.
inventi, –ae, –a eritis
III plur.
inventi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
invĕnĭar
II sing.
invĕniāris, invĕniāre
III sing.
invĕniātur
I plur.
invĕniāmur
II plur.
invĕniamĭni
III plur.
invĕniantur
IMPERFETTO
I sing.
invĕnīrer
II sing.
invĕnirēris, invenirēre
III sing.
invĕnirētur
I plur.
invĕnirēmur
II plur.
invĕnirēmini
III plur.
invĕnirentur
PERFETTO
I sing.
inventus, –a, –um sim
II sing.
inventus, –a, –um sis
III sing.
inventus, –a, –um sit
I plur.
inventi, –ae, –a simus
II plur.
inventi, –ae, –a sitis
III plur.
inventi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inventus, –a, –um essem
II sing.
inventus, –a, –um esses
III sing.
inventus, –a, –um esset
I plur.
inventi, –ae, –a essemus
II plur.
inventi, –ae, –a essetis
III plur.
inventi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
invĕnīre
II plur.
invĕnimĭni
FUTURO
II sing.
invĕnītor
III sing.
invĕnītor
II plur.
III plur.
invĕniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
inventus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
invĕnīri
PERFETTO
Singolare:
inventus, –a, –um esse
Plurale:
inventi, –ae, –a esse
FUTURO
inventum esse
GERUNDIVO
invĕniendus, –a, –um
SUPINO
inventu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INVENIOR100}}
---CACHE---