interstinguor - Diatesi passiva
(interstinguo, interstinguis, interstinxi, interstinctum, interstinguĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
interstinguor
II sing.
interstinguĕris, interstinguĕre
III sing.
interstinguĭtur
I plur.
interstinguĭmur
II plur.
interstinguimĭni
III plur.
interstinguuntur
IMPERFETTO
I sing.
interstinguēbar
II sing.
interstinguebāris, interstinguebāre
III sing.
interstinguebātur
I plur.
interstinguebāmur
II plur.
interstinguebamĭni
III plur.
interstinguebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
interstinguar
II sing.
interstinguēris, interstinguēre
III sing.
interstinguētur
I plur.
interstinguēmur
II plur.
interstinguemĭni
III plur.
interstinguentur
PERFETTO
I sing.
interstinctus, –a, –um sum
II sing.
interstinctus, –a, –um es
III sing.
interstinctus, –a, –um est
I plur.
interstincti, –ae, –a sumus
II plur.
interstincti, –ae, –a estis
III plur.
interstincti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interstinctus, –a, –um eram
II sing.
interstinctus, –a, –um eras
III sing.
interstinctus, –a, –um erat
I plur.
interstincti, –ae, –a eramus
II plur.
interstincti, –ae, –a eratis
III plur.
interstincti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
interstinctus, –a, –um ero
II sing.
interstinctus, –a, –um eris
III sing.
interstinctus, –a, –um erit
I plur.
interstincti, –ae, –a erimus
II plur.
interstincti, –ae, –a eritis
III plur.
interstincti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
interstinguar
II sing.
interstinguāris, interstinguāre
III sing.
interstinguātur
I plur.
interstinguāmur
II plur.
interstinguamĭni
III plur.
interstinguantur
IMPERFETTO
I sing.
interstinguĕrer
II sing.
interstinguerēris, interstinguerēre
III sing.
interstinguerētur
I plur.
interstinguerēmur
II plur.
interstingueremĭni
III plur.
interstinguerentur
PERFETTO
I sing.
interstinctus, –a, –um sim
II sing.
interstinctus, –a, –um sis
III sing.
interstinctus, –a, –um sit
I plur.
interstincti, –ae, –a simus
II plur.
interstincti, –ae, –a sitis
III plur.
interstincti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interstinctus, –a, –um essem
II sing.
interstinctus, –a, –um esses
III sing.
interstinctus, –a, –um esset
I plur.
interstincti, –ae, –a essemus
II plur.
interstincti, –ae, –a essetis
III plur.
interstincti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
interstinguĕre
II plur.
interstinguimĭni
FUTURO
II sing.
interstinguĭtor
III sing.
interstinguĭtor
II plur.
–
III plur.
interstinguuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
interstinctus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
interstingui
PERFETTO
Singolare:
interstinctus, –a, –um esse
Plurale:
interstincti, –ae, –a esse
FUTURO
interstinctum esse
GERUNDIVO
interstinguendus, –a, –um
SUPINO
interstinctu
Vedi la forma attiva di questo lemma
interstinguor v. tr. III coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android