interpōnor - Diatesi passiva
(interpōno, interpōnis, interposui, interpositum, interpōnĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
interpōnor
II sing.
interpōnĕris, interpōnĕre
III sing.
interpōnĭtur
I plur.
interpōnĭmur
II plur.
interpōnimĭni
III plur.
interpōnuntur
IMPERFETTO
I sing.
interpōnēbar
II sing.
interpōnebāris, interpōnebāre
III sing.
interpōnebātur
I plur.
interpōnebāmur
II plur.
interpōnebamĭni
III plur.
interpōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
interpōnar
II sing.
interpōnēris, interpōnēre
III sing.
interpōnētur
I plur.
interpōnēmur
II plur.
interpōnemĭni
III plur.
interpōnentur
PERFETTO
I sing.
interpositus, –a, –um sum
II sing.
interpositus, –a, –um es
III sing.
interpositus, –a, –um est
I plur.
interpositi, –ae, –a sumus
II plur.
interpositi, –ae, –a estis
III plur.
interpositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interpositus, –a, –um eram
II sing.
interpositus, –a, –um eras
III sing.
interpositus, –a, –um erat
I plur.
interpositi, –ae, –a eramus
II plur.
interpositi, –ae, –a eratis
III plur.
interpositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
interpositus, –a, –um ero
II sing.
interpositus, –a, –um eris
III sing.
interpositus, –a, –um erit
I plur.
interpositi, –ae, –a erimus
II plur.
interpositi, –ae, –a eritis
III plur.
interpositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
interpōnar
II sing.
interpōnāris, interpōnāre
III sing.
interpōnātur
I plur.
interpōnāmur
II plur.
interpōnamĭni
III plur.
interpōnantur
IMPERFETTO
I sing.
interpōnĕrer
II sing.
interpōnerēris, interpōnerēre
III sing.
interpōnerētur
I plur.
interpōnerēmur
II plur.
interpōneremĭni
III plur.
interpōnerentur
PERFETTO
I sing.
interpositus, –a, –um sim
II sing.
interpositus, –a, –um sis
III sing.
interpositus, –a, –um sit
I plur.
interpositi, –ae, –a simus
II plur.
interpositi, –ae, –a sitis
III plur.
interpositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interpositus, –a, –um essem
II sing.
interpositus, –a, –um esses
III sing.
interpositus, –a, –um esset
I plur.
interpositi, –ae, –a essemus
II plur.
interpositi, –ae, –a essetis
III plur.
interpositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
interpōnĕre
II plur.
interpōnimĭni
FUTURO
II sing.
interpōnĭtor
III sing.
interpōnĭtor
II plur.
–
III plur.
interpōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
interpositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
interpōni
PERFETTO
Singolare:
interpositus, –a, –um esse
Plurale:
interpositi, –ae, –a esse
FUTURO
interpositum esse
GERUNDIVO
interpōnendus, –a, –um
SUPINO
interpositu
Vedi la forma attiva di questo lemma
interpōnor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android