interlŏquor - Diatesi attiva
(interlŏquor, interlŏquĕris, interlocutus sum, interlŏqui)verbo transitivo e intransitivo deponente III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
interlŏquor
II sing.
interlŏquĕris, interlŏquĕre
III sing.
interlŏquĭtur
I plur.
interlŏquĭmur
II plur.
interlŏquimĭni
III plur.
interlŏquuntur
IMPERFETTO
I sing.
interlŏquēbar
II sing.
interlŏquebāris, interlŏquebāre
III sing.
interlŏquebātur
I plur.
interlŏquebāmur
II plur.
interlŏquebamĭni
III plur.
interlŏquebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
interlŏquar
II sing.
interlŏquēris, interlŏquēre
III sing.
interlŏquētur
I plur.
interlŏquēmur
II plur.
interlŏquemĭni
III plur.
interlŏquentur
PERFETTO
I sing.
interlocutus, –a, –um sum
II sing.
interlocutus, –a, –um es
III sing.
interlocutus, –a, –um est
I plur.
interlocuti, –ae, –a sumus
II plur.
interlocuti, –ae, –a estis
III plur.
interlocuti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interlocutus, –a, –um eram
II sing.
interlocutus, –a, –um eras
III sing.
interlocutus, –a, –um erat
I plur.
interlocuti, –ae, –a eramus
II plur.
interlocuti, –ae, –a eratis
III plur.
interlocuti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
interlocutus, –a, –um ero
II sing.
interlocutus, –a, –um eris
III sing.
interlocutus, –a, –um erit
I plur.
interlocuti, –ae, –a erimus
II plur.
interlocuti, –ae, –a eritis
III plur.
interlocuti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
interlŏquar
II sing.
interlŏquāris, interlŏquāre
III sing.
interlŏquātur
I plur.
interlŏquāmur
II plur.
interlŏquamĭni
III plur.
interlŏquantur
IMPERFETTO
I sing.
interlŏquĕrer
II sing.
interlŏquerēris, interlŏquerēre
III sing.
interlŏquerētur
I plur.
interlŏquerēmur
II plur.
interlŏqueremĭni
III plur.
interlŏquerentur
PERFETTO
I sing.
interlocutus, –a, –um sim
II sing.
interlocutus, –a, –um sis
III sing.
interlocutus, –a, –um sit
I plur.
interlocuti, –ae, –a simus
II plur.
interlocuti, –ae, –a sitis
III plur.
interlocuti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interlocutus, –a, –um essem
II sing.
interlocutus, –a, –um esses
III sing.
interlocutus, –a, –um esset
I plur.
interlocuti, –ae, –a essemus
II plur.
interlocuti, –ae, –a essetis
III plur.
interlocuti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
interlŏquĕre
II plur.
interlŏquĭmini
FUTURO
II sing.
interlŏquĭtor
III sing.
interlŏquĭtor
II plur.
–
III plur.
interlŏquuntor
INFINITO
PRESENTE
interlŏqui
PERFETTO
Singolare:
interlocutus, –a, –um esse
Plurale:
interlocuti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
interlocutūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
interlocutūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
interlŏquens, –entis
FUTURO
interlocutūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
interlocutum
Passivo:
interlocutu
GERUNDIO
Genitivo:
interlŏquendi
Dativo:
interlŏquendo
Accusativo:
interlŏquendum
Ablativo:
interlŏquendo
GERUNDIVO
interlŏquendus, –a, –um
interlŏquor v. tr. e intr. dep. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android