interĭcĭor - Diatesi passiva

(interĭcĭo, interĭcis, interieci, interiectum, interĭcĕre)

verbo transitivo III coniugazione in -io

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
interĭcĭor
II sing.
interĭcĕris, interĭcĕre
III sing.
interĭcĭtur
I plur.
interĭcĭmur
II plur.
interĭcimĭni
III plur.
interĭciuntur
IMPERFETTO
I sing.
interĭciēbar
II sing.
interĭciebāris, interĭciebāre
III sing.
interĭciebātur
I plur.
interĭciebāmur
II plur.
interĭciebamĭni
III plur.
interĭciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
interĭcĭar
II sing.
interĭciēris, interĭciēre
III sing.
interĭciētur
I plur.
interĭciēmur
II plur.
interĭciemĭni
III plur.
interĭcientur
PERFETTO
I sing.
interiectus, –a, –um sum
II sing.
interiectus, –a, –um es
III sing.
interiectus, –a, –um est
I plur.
interiecti, –ae, –a sumus
II plur.
interiecti, –ae, –a estis
III plur.
interiecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interiectus, –a, –um eram
II sing.
interiectus, –a, –um eras
III sing.
interiectus, –a, –um erat
I plur.
interiecti, –ae, –a eramus
II plur.
interiecti, –ae, –a eratis
III plur.
interiecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
interiectus, –a, –um ero
II sing.
interiectus, –a, –um eris
III sing.
interiectus, –a, –um erit
I plur.
interiecti, –ae, –a erimus
II plur.
interiecti, –ae, –a eritis
III plur.
interiecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
interĭcĭar
II sing.
interĭciāris, interĭciāre
III sing.
interĭciātur
I plur.
interĭciāmur
II plur.
interĭciamĭni
III plur.
interĭciantur
IMPERFETTO
I sing.
interĭcĕrer
II sing.
interĭcerēris, interĭcerēre
III sing.
interĭcerētur
I plur.
interĭcerēmur
II plur.
interĭceremĭni
III plur.
interĭcerentur
PERFETTO
I sing.
interiectus, –a, –um sim
II sing.
interiectus, –a, –um sis
III sing.
interiectus, –a, –um sit
I plur.
interiecti, –ae, –a simus
II plur.
interiecti, –ae, –a sitis
III plur.
interiecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
interiectus, –a, –um essem
II sing.
interiectus, –a, –um esses
III sing.
interiectus, –a, –um esset
I plur.
interiecti, –ae, –a essemus
II plur.
interiecti, –ae, –a essetis
III plur.
interiecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
II plur.
FUTURO
II sing.
III sing.
II plur.
III plur.
PARTICIPIO
PERFETTO
interiectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
interĭci
PERFETTO
Singolare:
interiectus, –a, –um esse
Plurale:
interiecti, –ae, –a esse
FUTURO
interiectum esse
GERUNDIVO
interĭciendus, –a, –um
SUPINO
interiectu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INTERICIOR100}}