intentor - Diatesi passiva

(intento, intentas, intentavi, intentatum, intentāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
intentor
II sing.
intentāris, intentāre
III sing.
intentātur
I plur.
intentāmur
II plur.
intentamĭni
III plur.
intentantur
IMPERFETTO
I sing.
intentābar
II sing.
intentabāris, intentabāre
III sing.
intentabātur
I plur.
intentabāmur
II plur.
intentabamĭni
III plur.
intentabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
intentābor
II sing.
intentabĕris, intentabĕre
III sing.
intentabĭtur
I plur.
intentabĭmur
II plur.
intentabimĭni
III plur.
intentabuntur
PERFETTO
I sing.
intentatus, –a, –um sum
II sing.
intentatus, –a, –um es
III sing.
intentatus, –a, –um est
I plur.
intentati, –ae, –a sumus
II plur.
intentati, –ae, –a estis
III plur.
intentati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
intentatus, –a, –um eram
II sing.
intentatus, –a, –um eras
III sing.
intentatus, –a, –um erat
I plur.
intentati, –ae, –a eramus
II plur.
intentati, –ae, –a eratis
III plur.
intentati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
intentatus, –a, –um ero
II sing.
intentatus, –a, –um eris
III sing.
intentatus, –a, –um erit
I plur.
intentati, –ae, –a erimus
II plur.
intentati, –ae, –a eritis
III plur.
intentati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
intenter
II sing.
intentēris, intentēre
III sing.
intentētur
I plur.
intentēmur
II plur.
intentemĭni
III plur.
intententur
IMPERFETTO
I sing.
intentārer
II sing.
intentarēris, intentarēre
III sing.
intentarētur
I plur.
intentarēmur
II plur.
intentaremĭni
III plur.
intentarentur
PERFETTO
I sing.
intentatus, –a, –um sim
II sing.
intentatus, –a, –um sis
III sing.
intentatus, –a, –um sit
I plur.
intentati, –ae, –a simus
II plur.
intentati, –ae, –a sitis
III plur.
intentati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
intentatus, –a, –um essem
II sing.
intentatus, –a, –um esses
III sing.
intentatus, –a, –um esset
I plur.
intentati, –ae, –a essemus
II plur.
intentati, –ae, –a essetis
III plur.
intentati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
intentāre
II plur.
intentamĭni
FUTURO
II sing.
intentātor
III sing.
intentātor
II plur.
III plur.
intentantor
PARTICIPIO
PERFETTO
intentatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
intentāri
PERFETTO
Singolare:
intentatus, –a, –um esse
Plurale:
intentati, –ae, –a esse
FUTURO
intentatum esse
GERUNDIVO
intentandus, –a, –um
SUPINO
intentatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INTENTOR100}}
---CACHE---