insulĭor - Diatesi passiva
(insulĭo, insulis, insulivi, insultum, insulīre)verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
insulĭor
II sing.
insulīris, insulīre
III sing.
insulītur
I plur.
insulīmur
II plur.
insulimĭni
III plur.
insuliuntur
IMPERFETTO
I sing.
insuliēbar
II sing.
insuliebāris, insuliebāre
III sing.
insuliebātur
I plur.
insuliebāmur
II plur.
insuliebamĭni
III plur.
insuliebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
insulĭar
II sing.
insuliēris, insuliēre
III sing.
insuliētur
I plur.
insuliēmur
II plur.
insuliemĭni
III plur.
insulientur
PERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um sum
II sing.
insultus, –a, –um es
III sing.
insultus, –a, –um est
I plur.
insulti, –ae, –a sumus
II plur.
insulti, –ae, –a estis
III plur.
insulti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um eram
II sing.
insultus, –a, –um eras
III sing.
insultus, –a, –um erat
I plur.
insulti, –ae, –a eramus
II plur.
insulti, –ae, –a eratis
III plur.
insulti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
insultus, –a, –um ero
II sing.
insultus, –a, –um eris
III sing.
insultus, –a, –um erit
I plur.
insulti, –ae, –a erimus
II plur.
insulti, –ae, –a eritis
III plur.
insulti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
insulĭar
II sing.
insuliāris, insuliāre
III sing.
insuliātur
I plur.
insuliāmur
II plur.
insuliamĭni
III plur.
insuliantur
IMPERFETTO
I sing.
insulīrer
II sing.
insulirēris, insulivirēre
III sing.
insulirētur
I plur.
insulirēmur
II plur.
insulirēmini
III plur.
insulirentur
PERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um sim
II sing.
insultus, –a, –um sis
III sing.
insultus, –a, –um sit
I plur.
insulti, –ae, –a simus
II plur.
insulti, –ae, –a sitis
III plur.
insulti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um essem
II sing.
insultus, –a, –um esses
III sing.
insultus, –a, –um esset
I plur.
insulti, –ae, –a essemus
II plur.
insulti, –ae, –a essetis
III plur.
insulti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
insulīre
II plur.
insulimĭni
FUTURO
II sing.
insulītor
III sing.
insulītor
II plur.
–
III plur.
insuliuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
insultus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
insulīri
PERFETTO
Singolare:
insultus, –a, –um esse
Plurale:
insulti, –ae, –a esse
FUTURO
insultum esse
GERUNDIVO
insuliendus, –a, –um
SUPINO
insultu
Vedi la forma attiva di questo lemma
insulĭor v. tr. e intr. IV coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android