insulĭor - Diatesi passiva

(insulĭo, insulis, insulivi, insultum, insulīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
insulĭor
II sing.
insulīris, insulīre
III sing.
insulītur
I plur.
insulīmur
II plur.
insulimĭni
III plur.
insuliuntur
IMPERFETTO
I sing.
insuliēbar
II sing.
insuliebāris, insuliebāre
III sing.
insuliebātur
I plur.
insuliebāmur
II plur.
insuliebamĭni
III plur.
insuliebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
insulĭar
II sing.
insuliēris, insuliēre
III sing.
insuliētur
I plur.
insuliēmur
II plur.
insuliemĭni
III plur.
insulientur
PERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um sum
II sing.
insultus, –a, –um es
III sing.
insultus, –a, –um est
I plur.
insulti, –ae, –a sumus
II plur.
insulti, –ae, –a estis
III plur.
insulti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um eram
II sing.
insultus, –a, –um eras
III sing.
insultus, –a, –um erat
I plur.
insulti, –ae, –a eramus
II plur.
insulti, –ae, –a eratis
III plur.
insulti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
insultus, –a, –um ero
II sing.
insultus, –a, –um eris
III sing.
insultus, –a, –um erit
I plur.
insulti, –ae, –a erimus
II plur.
insulti, –ae, –a eritis
III plur.
insulti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
insulĭar
II sing.
insuliāris, insuliāre
III sing.
insuliātur
I plur.
insuliāmur
II plur.
insuliamĭni
III plur.
insuliantur
IMPERFETTO
I sing.
insulīrer
II sing.
insulirēris, insulivirēre
III sing.
insulirētur
I plur.
insulirēmur
II plur.
insulirēmini
III plur.
insulirentur
PERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um sim
II sing.
insultus, –a, –um sis
III sing.
insultus, –a, –um sit
I plur.
insulti, –ae, –a simus
II plur.
insulti, –ae, –a sitis
III plur.
insulti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insultus, –a, –um essem
II sing.
insultus, –a, –um esses
III sing.
insultus, –a, –um esset
I plur.
insulti, –ae, –a essemus
II plur.
insulti, –ae, –a essetis
III plur.
insulti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
insulīre
II plur.
insulimĭni
FUTURO
II sing.
insulītor
III sing.
insulītor
II plur.
III plur.
insuliuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
insultus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
insulīri
PERFETTO
Singolare:
insultus, –a, –um esse
Plurale:
insulti, –ae, –a esse
FUTURO
insultum esse
GERUNDIVO
insuliendus, –a, –um
SUPINO
insultu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INSULIOR100}}
---CACHE---