instrŭor - Diatesi passiva
(instrŭo, instrŭis, instruxi, instructum, instrŭĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
instrŭor
II sing.
instrŭĕris, instrŭĕre
III sing.
instrŭĭtur
I plur.
instrŭĭmur
II plur.
instrŭimĭni
III plur.
instrŭuntur
IMPERFETTO
I sing.
instrŭēbar
II sing.
instrŭebāris, instrŭebāre
III sing.
instrŭebātur
I plur.
instrŭebāmur
II plur.
instrŭebamĭni
III plur.
instrŭebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
instrŭar
II sing.
instrŭēris, instrŭēre
III sing.
instrŭētur
I plur.
instrŭēmur
II plur.
instrŭemĭni
III plur.
instrŭentur
PERFETTO
I sing.
instructus, –a, –um sum
II sing.
instructus, –a, –um es
III sing.
instructus, –a, –um est
I plur.
instructi, –ae, –a sumus
II plur.
instructi, –ae, –a estis
III plur.
instructi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
instructus, –a, –um eram
II sing.
instructus, –a, –um eras
III sing.
instructus, –a, –um erat
I plur.
instructi, –ae, –a eramus
II plur.
instructi, –ae, –a eratis
III plur.
instructi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
instructus, –a, –um ero
II sing.
instructus, –a, –um eris
III sing.
instructus, –a, –um erit
I plur.
instructi, –ae, –a erimus
II plur.
instructi, –ae, –a eritis
III plur.
instructi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
instrŭar
II sing.
instrŭāris, instrŭāre
III sing.
instrŭātur
I plur.
instrŭāmur
II plur.
instrŭamĭni
III plur.
instrŭantur
IMPERFETTO
I sing.
instrŭĕrer
II sing.
instrŭerēris, instrŭerēre
III sing.
instrŭerētur
I plur.
instrŭerēmur
II plur.
instrŭeremĭni
III plur.
instrŭerentur
PERFETTO
I sing.
instructus, –a, –um sim
II sing.
instructus, –a, –um sis
III sing.
instructus, –a, –um sit
I plur.
instructi, –ae, –a simus
II plur.
instructi, –ae, –a sitis
III plur.
instructi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
instructus, –a, –um essem
II sing.
instructus, –a, –um esses
III sing.
instructus, –a, –um esset
I plur.
instructi, –ae, –a essemus
II plur.
instructi, –ae, –a essetis
III plur.
instructi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
instrŭĕre
II plur.
instrŭimĭni
FUTURO
II sing.
instrŭĭtor
III sing.
instrŭĭtor
II plur.
–
III plur.
instrŭuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
instructus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
instrŭi
PERFETTO
Singolare:
instructus, –a, –um esse
Plurale:
instructi, –ae, –a esse
FUTURO
instructum esse
GERUNDIVO
instrŭendus, –a, –um
SUPINO
instructu
Vedi la forma attiva di questo lemma
instrŭor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android