insŏnor - Diatesi passiva
(insŏno, insŏnas, insonui, insonitum, insŏnāre)verbo transitivo e intransitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
insŏnor
II sing.
insŏnāris, insŏnāre
III sing.
insŏnātur
I plur.
insŏnāmur
II plur.
insŏnamĭni
III plur.
insŏnantur
IMPERFETTO
I sing.
insŏnābar
II sing.
insŏnabāris, insŏnabāre
III sing.
insŏnabātur
I plur.
insŏnabāmur
II plur.
insŏnabamĭni
III plur.
insŏnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
insŏnābor
II sing.
insŏnabĕris, insŏnabĕre
III sing.
insŏnabĭtur
I plur.
insŏnabĭmur
II plur.
insŏnabimĭni
III plur.
insŏnabuntur
PERFETTO
I sing.
insonitus, –a, –um sum
II sing.
insonitus, –a, –um es
III sing.
insonitus, –a, –um est
I plur.
insoniti, –ae, –a sumus
II plur.
insoniti, –ae, –a estis
III plur.
insoniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insonitus, –a, –um eram
II sing.
insonitus, –a, –um eras
III sing.
insonitus, –a, –um erat
I plur.
insoniti, –ae, –a eramus
II plur.
insoniti, –ae, –a eratis
III plur.
insoniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
insonitus, –a, –um ero
II sing.
insonitus, –a, –um eris
III sing.
insonitus, –a, –um erit
I plur.
insoniti, –ae, –a erimus
II plur.
insoniti, –ae, –a eritis
III plur.
insoniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
insŏner
II sing.
insŏnēris, insŏnēre
III sing.
insŏnētur
I plur.
insŏnēmur
II plur.
insŏnemĭni
III plur.
insŏnentur
IMPERFETTO
I sing.
insŏnārer
II sing.
insŏnarēris, insŏnarēre
III sing.
insŏnarētur
I plur.
insŏnarēmur
II plur.
insŏnaremĭni
III plur.
insŏnarentur
PERFETTO
I sing.
insonitus, –a, –um sim
II sing.
insonitus, –a, –um sis
III sing.
insonitus, –a, –um sit
I plur.
insoniti, –ae, –a simus
II plur.
insoniti, –ae, –a sitis
III plur.
insoniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insonitus, –a, –um essem
II sing.
insonitus, –a, –um esses
III sing.
insonitus, –a, –um esset
I plur.
insoniti, –ae, –a essemus
II plur.
insoniti, –ae, –a essetis
III plur.
insoniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
insŏnāre
II plur.
insŏnamĭni
FUTURO
II sing.
insŏnātor
III sing.
insŏnātor
II plur.
–
III plur.
insŏnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
insonitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
insŏnāri
PERFETTO
Singolare:
insonitus, –a, –um esse
Plurale:
insoniti, –ae, –a esse
FUTURO
insonitum esse
GERUNDIVO
insŏnandus, –a, –um
SUPINO
insonitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
insŏnor v. tr. e intr. I coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android