insōlor - Diatesi passiva

(insōlo, insōlas, insolavi, insolatum, insōlāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
insōlor
II sing.
insōlāris, insōlāre
III sing.
insōlātur
I plur.
insōlāmur
II plur.
insōlamĭni
III plur.
insōlantur
IMPERFETTO
I sing.
insōlābar
II sing.
insōlabāris, insōlabāre
III sing.
insōlabātur
I plur.
insōlabāmur
II plur.
insōlabamĭni
III plur.
insōlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
insōlābor
II sing.
insōlabĕris, insōlabĕre
III sing.
insōlabĭtur
I plur.
insōlabĭmur
II plur.
insōlabimĭni
III plur.
insōlabuntur
PERFETTO
I sing.
insolatus, –a, –um sum
II sing.
insolatus, –a, –um es
III sing.
insolatus, –a, –um est
I plur.
insolati, –ae, –a sumus
II plur.
insolati, –ae, –a estis
III plur.
insolati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insolatus, –a, –um eram
II sing.
insolatus, –a, –um eras
III sing.
insolatus, –a, –um erat
I plur.
insolati, –ae, –a eramus
II plur.
insolati, –ae, –a eratis
III plur.
insolati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
insolatus, –a, –um ero
II sing.
insolatus, –a, –um eris
III sing.
insolatus, –a, –um erit
I plur.
insolati, –ae, –a erimus
II plur.
insolati, –ae, –a eritis
III plur.
insolati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
insōler
II sing.
insōlēris, insōlēre
III sing.
insōlētur
I plur.
insōlēmur
II plur.
insōlemĭni
III plur.
insōlentur
IMPERFETTO
I sing.
insōlārer
II sing.
insōlarēris, insōlarēre
III sing.
insōlarētur
I plur.
insōlarēmur
II plur.
insōlaremĭni
III plur.
insōlarentur
PERFETTO
I sing.
insolatus, –a, –um sim
II sing.
insolatus, –a, –um sis
III sing.
insolatus, –a, –um sit
I plur.
insolati, –ae, –a simus
II plur.
insolati, –ae, –a sitis
III plur.
insolati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insolatus, –a, –um essem
II sing.
insolatus, –a, –um esses
III sing.
insolatus, –a, –um esset
I plur.
insolati, –ae, –a essemus
II plur.
insolati, –ae, –a essetis
III plur.
insolati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
insōlāre
II plur.
insōlamĭni
FUTURO
II sing.
insōlātor
III sing.
insōlātor
II plur.
III plur.
insōlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
insolatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
insōlāri
PERFETTO
Singolare:
insolatus, –a, –um esse
Plurale:
insolati, –ae, –a esse
FUTURO
insolatum esse
GERUNDIVO
insōlandus, –a, –um
SUPINO
insolatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INSOLOR100}}