insignĭor - Diatesi passiva
(insignĭo, insignis, insignivi, insignitum, insignīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
insignĭor
II sing.
insignīris, insignīre
III sing.
insignītur
I plur.
insignīmur
II plur.
insignimĭni
III plur.
insigniuntur
IMPERFETTO
I sing.
insigniēbar
II sing.
insigniebāris, insigniebāre
III sing.
insigniebātur
I plur.
insigniebāmur
II plur.
insigniebamĭni
III plur.
insigniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
insignĭar
II sing.
insigniēris, insigniēre
III sing.
insigniētur
I plur.
insigniēmur
II plur.
insigniemĭni
III plur.
insignientur
PERFETTO
I sing.
insignitus, –a, –um sum
II sing.
insignitus, –a, –um es
III sing.
insignitus, –a, –um est
I plur.
insigniti, –ae, –a sumus
II plur.
insigniti, –ae, –a estis
III plur.
insigniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insignitus, –a, –um eram
II sing.
insignitus, –a, –um eras
III sing.
insignitus, –a, –um erat
I plur.
insigniti, –ae, –a eramus
II plur.
insigniti, –ae, –a eratis
III plur.
insigniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
insignitus, –a, –um ero
II sing.
insignitus, –a, –um eris
III sing.
insignitus, –a, –um erit
I plur.
insigniti, –ae, –a erimus
II plur.
insigniti, –ae, –a eritis
III plur.
insigniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
insignĭar
II sing.
insigniāris, insigniāre
III sing.
insigniātur
I plur.
insigniāmur
II plur.
insigniamĭni
III plur.
insigniantur
IMPERFETTO
I sing.
insignīrer
II sing.
insignirēris, insignivirēre
III sing.
insignirētur
I plur.
insignirēmur
II plur.
insignirēmini
III plur.
insignirentur
PERFETTO
I sing.
insignitus, –a, –um sim
II sing.
insignitus, –a, –um sis
III sing.
insignitus, –a, –um sit
I plur.
insigniti, –ae, –a simus
II plur.
insigniti, –ae, –a sitis
III plur.
insigniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
insignitus, –a, –um essem
II sing.
insignitus, –a, –um esses
III sing.
insignitus, –a, –um esset
I plur.
insigniti, –ae, –a essemus
II plur.
insigniti, –ae, –a essetis
III plur.
insigniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
insignīre
II plur.
insignimĭni
FUTURO
II sing.
insignītor
III sing.
insignītor
II plur.
–
III plur.
insigniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
insignitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
insignīri
PERFETTO
Singolare:
insignitus, –a, –um esse
Plurale:
insigniti, –ae, –a esse
FUTURO
insignitum esse
GERUNDIVO
insigniendus, –a, –um
SUPINO
insignitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
insignĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android