inpōnor - Diatesi passiva

(inpōno, inpōnis, inposui, inpositum, inpōnĕre)

verbo transitivo e intransitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
inpōnor
II sing.
inpōnĕris, inpōnĕre
III sing.
inpōnĭtur
I plur.
inpōnĭmur
II plur.
inpōnimĭni
III plur.
inpōnuntur
IMPERFETTO
I sing.
inpōnēbar
II sing.
inpōnebāris, inpōnebāre
III sing.
inpōnebātur
I plur.
inpōnebāmur
II plur.
inpōnebamĭni
III plur.
inpōnebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
inpōnar
II sing.
inpōnēris, inpōnēre
III sing.
inpōnētur
I plur.
inpōnēmur
II plur.
inpōnemĭni
III plur.
inpōnentur
PERFETTO
I sing.
inpositus, –a, –um sum
II sing.
inpositus, –a, –um es
III sing.
inpositus, –a, –um est
I plur.
inpositi, –ae, –a sumus
II plur.
inpositi, –ae, –a estis
III plur.
inpositi, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inpositus, –a, –um eram
II sing.
inpositus, –a, –um eras
III sing.
inpositus, –a, –um erat
I plur.
inpositi, –ae, –a eramus
II plur.
inpositi, –ae, –a eratis
III plur.
inpositi, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inpositus, –a, –um ero
II sing.
inpositus, –a, –um eris
III sing.
inpositus, –a, –um erit
I plur.
inpositi, –ae, –a erimus
II plur.
inpositi, –ae, –a eritis
III plur.
inpositi, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
inpōnar
II sing.
inpōnāris, inpōnāre
III sing.
inpōnātur
I plur.
inpōnāmur
II plur.
inpōnamĭni
III plur.
inpōnantur
IMPERFETTO
I sing.
inpōnĕrer
II sing.
inpōnerēris, inpōnerēre
III sing.
inpōnerētur
I plur.
inpōnerēmur
II plur.
inpōneremĭni
III plur.
inpōnerentur
PERFETTO
I sing.
inpositus, –a, –um sim
II sing.
inpositus, –a, –um sis
III sing.
inpositus, –a, –um sit
I plur.
inpositi, –ae, –a simus
II plur.
inpositi, –ae, –a sitis
III plur.
inpositi, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inpositus, –a, –um essem
II sing.
inpositus, –a, –um esses
III sing.
inpositus, –a, –um esset
I plur.
inpositi, –ae, –a essemus
II plur.
inpositi, –ae, –a essetis
III plur.
inpositi, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
inpōnĕre
II plur.
inpōnĭmini
FUTURO
II sing.
inpōnĭtor
III sing.
inpōnĭtor
II plur.
III plur.
inpōnuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
inpositus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
inpōni
PERFETTO
Singolare:
inpositus, –a, –um esse
Plurale:
inpositi, –ae, –a esse
FUTURO
inpositum esse
GERUNDIVO
inpōnendus, –a, –um
SUPINO
inpositu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INPONOR100}}
---CACHE---