ĭnŏcŭlor - Diatesi passiva
(ĭnŏcŭlo, ĭnŏcŭlas, inoculavi, inoculatum, ĭnŏcŭlāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ĭnŏcŭlor
II sing.
ĭnŏcŭlāris, ĭnŏcŭlāre
III sing.
ĭnŏcŭlātur
I plur.
ĭnŏcŭlāmur
II plur.
ĭnŏcŭlamĭni
III plur.
ĭnŏcŭlantur
IMPERFETTO
I sing.
ĭnŏcŭlābar
II sing.
ĭnŏcŭlabāris, ĭnŏcŭlabāre
III sing.
ĭnŏcŭlabātur
I plur.
ĭnŏcŭlabāmur
II plur.
ĭnŏcŭlabamĭni
III plur.
ĭnŏcŭlabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ĭnŏcŭlābor
II sing.
ĭnŏcŭlabĕris, ĭnŏcŭlabĕre
III sing.
ĭnŏcŭlabĭtur
I plur.
ĭnŏcŭlabĭmur
II plur.
ĭnŏcŭlabimĭni
III plur.
ĭnŏcŭlabuntur
PERFETTO
I sing.
inoculatus, –a, –um sum
II sing.
inoculatus, –a, –um es
III sing.
inoculatus, –a, –um est
I plur.
inoculati, –ae, –a sumus
II plur.
inoculati, –ae, –a estis
III plur.
inoculati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inoculatus, –a, –um eram
II sing.
inoculatus, –a, –um eras
III sing.
inoculatus, –a, –um erat
I plur.
inoculati, –ae, –a eramus
II plur.
inoculati, –ae, –a eratis
III plur.
inoculati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inoculatus, –a, –um ero
II sing.
inoculatus, –a, –um eris
III sing.
inoculatus, –a, –um erit
I plur.
inoculati, –ae, –a erimus
II plur.
inoculati, –ae, –a eritis
III plur.
inoculati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ĭnŏcŭler
II sing.
ĭnŏcŭlēris, ĭnŏcŭlēre
III sing.
ĭnŏcŭlētur
I plur.
ĭnŏcŭlēmur
II plur.
ĭnŏcŭlemĭni
III plur.
ĭnŏcŭlentur
IMPERFETTO
I sing.
ĭnŏcŭlārer
II sing.
ĭnŏcŭlarēris, ĭnŏcŭlarēre
III sing.
ĭnŏcŭlarētur
I plur.
ĭnŏcŭlarēmur
II plur.
ĭnŏcŭlaremĭni
III plur.
ĭnŏcŭlarentur
PERFETTO
I sing.
inoculatus, –a, –um sim
II sing.
inoculatus, –a, –um sis
III sing.
inoculatus, –a, –um sit
I plur.
inoculati, –ae, –a simus
II plur.
inoculati, –ae, –a sitis
III plur.
inoculati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inoculatus, –a, –um essem
II sing.
inoculatus, –a, –um esses
III sing.
inoculatus, –a, –um esset
I plur.
inoculati, –ae, –a essemus
II plur.
inoculati, –ae, –a essetis
III plur.
inoculati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ĭnŏcŭlāre
II plur.
ĭnŏcŭlamĭni
FUTURO
II sing.
ĭnŏcŭlātor
III sing.
ĭnŏcŭlātor
II plur.
–
III plur.
ĭnŏcŭlantor
PARTICIPIO
PERFETTO
inoculatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ĭnŏcŭlāri
PERFETTO
Singolare:
inoculatus, –a, –um esse
Plurale:
inoculati, –ae, –a esse
FUTURO
inoculatum esse
GERUNDIVO
ĭnŏcŭlandus, –a, –um
SUPINO
inoculatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ĭnŏcŭlor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android