innător - Diatesi passiva

(innăto, innătas, innatavi, innatatum, innătāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
innător
II sing.
innătāris, innătāre
III sing.
innătātur
I plur.
innătāmur
II plur.
innătamĭni
III plur.
innătantur
IMPERFETTO
I sing.
innătābar
II sing.
innătabāris, innătabāre
III sing.
innătabātur
I plur.
innătabāmur
II plur.
innătabamĭni
III plur.
innătabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
innătābor
II sing.
innătabĕris, innătabĕre
III sing.
innătabĭtur
I plur.
innătabĭmur
II plur.
innătabimĭni
III plur.
innătabuntur
PERFETTO
I sing.
innatatus, –a, –um sum
II sing.
innatatus, –a, –um es
III sing.
innatatus, –a, –um est
I plur.
innatati, –ae, –a sumus
II plur.
innatati, –ae, –a estis
III plur.
innatati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
innatatus, –a, –um eram
II sing.
innatatus, –a, –um eras
III sing.
innatatus, –a, –um erat
I plur.
innatati, –ae, –a eramus
II plur.
innatati, –ae, –a eratis
III plur.
innatati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
innatatus, –a, –um ero
II sing.
innatatus, –a, –um eris
III sing.
innatatus, –a, –um erit
I plur.
innatati, –ae, –a erimus
II plur.
innatati, –ae, –a eritis
III plur.
innatati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
innăter
II sing.
innătēris, innătēre
III sing.
innătētur
I plur.
innătēmur
II plur.
innătemĭni
III plur.
innătentur
IMPERFETTO
I sing.
innătārer
II sing.
innătarēris, innătarēre
III sing.
innătarētur
I plur.
innătarēmur
II plur.
innătaremĭni
III plur.
innătarentur
PERFETTO
I sing.
innatatus, –a, –um sim
II sing.
innatatus, –a, –um sis
III sing.
innatatus, –a, –um sit
I plur.
innatati, –ae, –a simus
II plur.
innatati, –ae, –a sitis
III plur.
innatati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
innatatus, –a, –um essem
II sing.
innatatus, –a, –um esses
III sing.
innatatus, –a, –um esset
I plur.
innatati, –ae, –a essemus
II plur.
innatati, –ae, –a essetis
III plur.
innatati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
innătāre
II plur.
innătamĭni
FUTURO
II sing.
innătātor
III sing.
innătātor
II plur.
III plur.
innătantor
PARTICIPIO
PERFETTO
innatatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
innătāri
PERFETTO
Singolare:
innatatus, –a, –um esse
Plurale:
innatati, –ae, –a esse
FUTURO
innatatum esse
GERUNDIVO
innătandus, –a, –um
SUPINO
innatatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INNATOR100}}