inmĕrĭtus

(inmeritus, inmerită, inmeritum)

aggettivo I classe

Vedi la traduzione di questo lemma



MASCHILE
SINGOLARE
Nom.
inmeritus
Gen.
inmeriti
Dat.
inmerito
Acc.
inmeritum
Abl.
inmerito
Voc.
inmerite
PLURALE
Nom.
inmeriti
Gen.
inmeritōrum
Dat.
inmeritis
Acc.
inmeritos
Abl.
inmeritis
Voc.
inmeriti
FEMMINILE
SINGOLARE
Nom.
inmerită
Gen.
inmeritae
Dat.
inmeritae
Acc.
inmeritam
Abl.
inmeritā
Voc.
inmerită
PLURALE
Nom.
inmeritae
Gen.
inmeritārum
Dat.
inmeritis
Acc.
inmeritas
Abl.
inmeritis
Voc.
inmeritae
NEUTRO
SINGOLARE
Nom.
inmeritum
Gen.
inmeriti
Dat.
inmerito
Acc.
inmeritum
Abl.
inmerito
Voc.
inmeritum
PLURALE
Nom.
inmerita
Gen.
inmeritōrum
Dat.
inmeritis
Acc.
inmerita
Abl.
inmeritis
Voc.
inmerita




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INMERITUS100}}
---CACHE---