ĭnhĭbĕor - Diatesi passiva
(ĭnhĭbĕo, ĭnhĭbes, inhibui, inhibitum, ĭnhĭbēre)verbo transitivo II coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ĭnhĭbĕor
II sing.
ĭnhĭbēris, ĭnhĭbēre
III sing.
ĭnhĭbētur
I plur.
ĭnhĭbēmur
II plur.
ĭnhĭbemĭni
III plur.
ĭnhĭbentur
IMPERFETTO
I sing.
ĭnhĭbēbar
II sing.
ĭnhĭbebāris
III sing.
ĭnhĭbebātur
I plur.
ĭnhĭbebāmur
II plur.
ĭnhĭbebamĭni
III plur.
ĭnhĭbebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ĭnhĭbēbor
II sing.
ĭnhĭbebĕris, ĭnhĭbebĕre
III sing.
ĭnhĭbebĭtur
I plur.
ĭnhĭbebĭmur
II plur.
ĭnhĭbebimĭni
III plur.
ĭnhĭbebuntur
PERFETTO
I sing.
inhibitus, –a, –um sum
II sing.
inhibitus, –a, –um es
III sing.
inhibitus, –a, –um est
I plur.
inhibiti, –ae, –a sumus
II plur.
inhibiti, –ae, –a estis
III plur.
inhibiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inhibitus, –a, –um eram
II sing.
inhibitus, –a, –um eras
III sing.
inhibitus, –a, –um erat
I plur.
inhibiti, –ae, –a eramus
II plur.
inhibiti, –ae, –a eratis
III plur.
inhibiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inhibitus, –a, –um ero
II sing.
inhibitus, –a, –um eris
III sing.
inhibitus, –a, –um erit
I plur.
inhibiti, –ae, –a erimus
II plur.
inhibiti, –ae, –a eritis
III plur.
inhibiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ĭnhĭbĕar
II sing.
ĭnhĭbeāris, ĭnhĭbeāre
III sing.
ĭnhĭbeātur
I plur.
ĭnhĭbeāmur
II plur.
ĭnhĭbeamĭni
III plur.
ĭnhĭbeantur
IMPERFETTO
I sing.
ĭnhĭbērer
II sing.
ĭnhĭberēris, ĭnhĭberēre
III sing.
ĭnhĭberētur
I plur.
ĭnhĭberēmur
II plur.
ĭnhĭberemĭni
III plur.
ĭnhĭberentur
PERFETTO
I sing.
inhibitus, –a, –um sim
II sing.
inhibitus, –a, –um sis
III sing.
inhibitus, –a, –um sit
I plur.
inhibiti, –ae, –a simus
II plur.
inhibiti, –ae, –a sitis
III plur.
inhibiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inhibitus, –a, –um essem
II sing.
inhibitus, –a, –um esses
III sing.
inhibitus, –a, –um esset
I plur.
inhibiti, –ae, –a essemus
II plur.
inhibiti, –ae, –a essetis
III plur.
inhibiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ĭnhĭbēre
II plur.
ĭnhĭbemĭni
FUTURO
II sing.
ĭnhĭbētor
III sing.
ĭnhĭbētor
II plur.
–
III plur.
ĭnhĭbentor
PARTICIPIO
PERFETTO
inhibitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ĭnhĭbēri
PERFETTO
Singolare:
inhibitus, –a, –um esse
Plurale:
inhibiti, –ae, –a esse
FUTURO
inhibitum esse
GERUNDIVO
ĭnhĭbendus, –a, –um
SUPINO
inhibitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ĭnhĭbĕor v. tr. II coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android