infringor - Diatesi passiva
(infringo, infringis, infregi, infractum, infringĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
infringor
II sing.
infringĕris, infringĕre
III sing.
infringĭtur
I plur.
infringĭmur
II plur.
infringimĭni
III plur.
infringuntur
IMPERFETTO
I sing.
infringēbar
II sing.
infringebāris, infringebāre
III sing.
infringebātur
I plur.
infringebāmur
II plur.
infringebamĭni
III plur.
infringebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
infringar
II sing.
infringēris, infringēre
III sing.
infringētur
I plur.
infringēmur
II plur.
infringemĭni
III plur.
infringentur
PERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um sum
II sing.
infractus, –a, –um es
III sing.
infractus, –a, –um est
I plur.
infracti, –ae, –a sumus
II plur.
infracti, –ae, –a estis
III plur.
infracti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um eram
II sing.
infractus, –a, –um eras
III sing.
infractus, –a, –um erat
I plur.
infracti, –ae, –a eramus
II plur.
infracti, –ae, –a eratis
III plur.
infracti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
infractus, –a, –um ero
II sing.
infractus, –a, –um eris
III sing.
infractus, –a, –um erit
I plur.
infracti, –ae, –a erimus
II plur.
infracti, –ae, –a eritis
III plur.
infracti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
infringar
II sing.
infringāris, infringāre
III sing.
infringātur
I plur.
infringāmur
II plur.
infringamĭni
III plur.
infringantur
IMPERFETTO
I sing.
infringĕrer
II sing.
infringerēris, infringerēre
III sing.
infringerētur
I plur.
infringerēmur
II plur.
infringeremĭni
III plur.
infringerentur
PERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um sim
II sing.
infractus, –a, –um sis
III sing.
infractus, –a, –um sit
I plur.
infracti, –ae, –a simus
II plur.
infracti, –ae, –a sitis
III plur.
infracti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um essem
II sing.
infractus, –a, –um esses
III sing.
infractus, –a, –um esset
I plur.
infracti, –ae, –a essemus
II plur.
infracti, –ae, –a essetis
III plur.
infracti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
infringĕre
II plur.
infringimĭni
FUTURO
II sing.
infringĭtor
III sing.
infringĭtor
II plur.
–
III plur.
infringuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
infractus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
infringi
PERFETTO
Singolare:
infractus, –a, –um esse
Plurale:
infracti, –ae, –a esse
FUTURO
infractum esse
GERUNDIVO
infringendus, –a, –um
SUPINO
infractu
Vedi la forma attiva di questo lemma
infringor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android