infringor - Diatesi passiva

(infringo, infringis, infregi, infractum, infringĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
infringor
II sing.
infringĕris, infringĕre
III sing.
infringĭtur
I plur.
infringĭmur
II plur.
infringimĭni
III plur.
infringuntur
IMPERFETTO
I sing.
infringēbar
II sing.
infringebāris, infringebāre
III sing.
infringebātur
I plur.
infringebāmur
II plur.
infringebamĭni
III plur.
infringebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
infringar
II sing.
infringēris, infringēre
III sing.
infringētur
I plur.
infringēmur
II plur.
infringemĭni
III plur.
infringentur
PERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um sum
II sing.
infractus, –a, –um es
III sing.
infractus, –a, –um est
I plur.
infracti, –ae, –a sumus
II plur.
infracti, –ae, –a estis
III plur.
infracti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um eram
II sing.
infractus, –a, –um eras
III sing.
infractus, –a, –um erat
I plur.
infracti, –ae, –a eramus
II plur.
infracti, –ae, –a eratis
III plur.
infracti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
infractus, –a, –um ero
II sing.
infractus, –a, –um eris
III sing.
infractus, –a, –um erit
I plur.
infracti, –ae, –a erimus
II plur.
infracti, –ae, –a eritis
III plur.
infracti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
infringar
II sing.
infringāris, infringāre
III sing.
infringātur
I plur.
infringāmur
II plur.
infringamĭni
III plur.
infringantur
IMPERFETTO
I sing.
infringĕrer
II sing.
infringerēris, infringerēre
III sing.
infringerētur
I plur.
infringerēmur
II plur.
infringeremĭni
III plur.
infringerentur
PERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um sim
II sing.
infractus, –a, –um sis
III sing.
infractus, –a, –um sit
I plur.
infracti, –ae, –a simus
II plur.
infracti, –ae, –a sitis
III plur.
infracti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
infractus, –a, –um essem
II sing.
infractus, –a, –um esses
III sing.
infractus, –a, –um esset
I plur.
infracti, –ae, –a essemus
II plur.
infracti, –ae, –a essetis
III plur.
infracti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
infringĕre
II plur.
infringimĭni
FUTURO
II sing.
infringĭtor
III sing.
infringĭtor
II plur.
III plur.
infringuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
infractus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
infringi
PERFETTO
Singolare:
infractus, –a, –um esse
Plurale:
infracti, –ae, –a esse
FUTURO
infractum esse
GERUNDIVO
infringendus, –a, –um
SUPINO
infractu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INFRINGOR100}}
---CACHE---