indotueor - Diatesi attiva

(indotuĕor, indotuēris, indotuitus sum, indotuēri)

verbo transitivo e intransitivo deponente II coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
indotuĕor
II sing.
indotuēris, indotuēre
III sing.
indotuētur
I plur.
indotuēmur
II plur.
indotuemĭni
III plur.
indotuentur
IMPERFETTO
I sing.
indotuēbar
II sing.
indotuebāris, indotuebāre
III sing.
indotuebātur
I plur.
indotuebāmur
II plur.
indotuebamĭni
III plur.
indotuebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
indotuēbor
II sing.
indotuebĕris, indotuebĕre
III sing.
indotuebĭtur
I plur.
indotuebĭmur
II plur.
indotuebimĭni
III plur.
indotuebuntur
PERFETTO
I sing.
indotuitus, –a, –um sum
II sing.
indotuitus, –a, –um es
III sing.
indotuitus, –a, –um est
I plur.
indotuiti, –ae, –a sumus
II plur.
indotuiti, –ae, –a estis
III plur.
indotuiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
indotuitus, –a, –um eram
II sing.
indotuitus, –a, –um eras
III sing.
indotuitus, –a, –um erat
I plur.
indotuiti, –ae, –a eramus
II plur.
indotuiti, –ae, –a eratis
III plur.
indotuiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
indotuitus, –a, –um ero
II sing.
indotuitus, –a, –um eris
III sing.
indotuitus, –a, –um erit
I plur.
indotuiti, –ae, –a erimus
II plur.
indotuiti, –ae, –a eritis
III plur.
indotuiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
indotuĕar
II sing.
indotueāris, indotueāre
III sing.
indotueātur
I plur.
indotueāmur
II plur.
indotueamĭni
III plur.
indotueantur
IMPERFETTO
I sing.
indotuērer
II sing.
indotuerēris, indotuerēre
III sing.
indotuerētur
I plur.
indotuerēmur
II plur.
indotueremĭni
III plur.
indotuerentur
PERFETTO
I sing.
indotuitus, –a, –um sim
II sing.
indotuitus, –a, –um sis
III sing.
indotuitus, –a, –um sit
I plur.
indotuiti, –ae, –a simus
II plur.
indotuiti, –ae, –a sitis
III plur.
indotuiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
indotuitus, –a, –um essem
II sing.
indotuitus, –a, –um esses
III sing.
indotuitus, –a, –um esset
I plur.
indotuiti, –ae, –a essemus
II plur.
indotuiti, –ae, –a essetis
III plur.
indotuiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
indotuēre
II plur.
indotuemĭni
FUTURO
II sing.
indotuētor
III sing.
indotuētor
II plur.
III plur.
indotuentor
INFINITO
PRESENTE
indotuēri
PERFETTO
Singolare:
indotuitus, –a, –um esse
Plurale:
indotuiti, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
indotuitūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
indotuitūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
indotuens, –entis
FUTURO
indotuitūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
indotuitum
Passivo:
indotuitu
GERUNDIO
Genitivo:
indotuendi
Dativo:
indotuendo
Accusativo:
indotuendum
Ablativo:
indotuendo
GERUNDIVO
indotuendus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INDOTUEOR100}}
---CACHE---