indīcor - Diatesi passiva
(indīco, indīcis, indixi, indictum, indīcĕre)verbo transitivo III coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
indīcor
II sing.
indīcĕris, indīcĕre
III sing.
indīcĭtur
I plur.
indīcĭmur
II plur.
indīcimĭni
III plur.
indīcuntur
IMPERFETTO
I sing.
indīcēbar
II sing.
indīcebāris, indīcebāre
III sing.
indīcebātur
I plur.
indīcebāmur
II plur.
indīcebamĭni
III plur.
indīcebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
indīcar
II sing.
indīcēris, indīcēre
III sing.
indīcētur
I plur.
indīcēmur
II plur.
indīcemĭni
III plur.
indīcentur
PERFETTO
I sing.
indictus, –a, –um sum
II sing.
indictus, –a, –um es
III sing.
indictus, –a, –um est
I plur.
indicti, –ae, –a sumus
II plur.
indicti, –ae, –a estis
III plur.
indicti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
indictus, –a, –um eram
II sing.
indictus, –a, –um eras
III sing.
indictus, –a, –um erat
I plur.
indicti, –ae, –a eramus
II plur.
indicti, –ae, –a eratis
III plur.
indicti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
indictus, –a, –um ero
II sing.
indictus, –a, –um eris
III sing.
indictus, –a, –um erit
I plur.
indicti, –ae, –a erimus
II plur.
indicti, –ae, –a eritis
III plur.
indicti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
indīcar
II sing.
indīcāris, indīcāre
III sing.
indīcātur
I plur.
indīcāmur
II plur.
indīcamĭni
III plur.
indīcantur
IMPERFETTO
I sing.
indīcĕrer
II sing.
indīcerēris, indīcerēre
III sing.
indīcerētur
I plur.
indīcerēmur
II plur.
indīceremĭni
III plur.
indīcerentur
PERFETTO
I sing.
indictus, –a, –um sim
II sing.
indictus, –a, –um sis
III sing.
indictus, –a, –um sit
I plur.
indicti, –ae, –a simus
II plur.
indicti, –ae, –a sitis
III plur.
indicti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
indictus, –a, –um essem
II sing.
indictus, –a, –um esses
III sing.
indictus, –a, –um esset
I plur.
indicti, –ae, –a essemus
II plur.
indicti, –ae, –a essetis
III plur.
indicti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
indīcĕre
II plur.
indīcimĭni
FUTURO
II sing.
indīcĭtor
III sing.
indīcĭtor
II plur.
–
III plur.
indīcuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
indictus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
indīci
PERFETTO
Singolare:
indictus, –a, –um esse
Plurale:
indicti, –ae, –a esse
FUTURO
indictum esse
GERUNDIVO
indīcendus, –a, –um
SUPINO
indictu
Vedi la forma attiva di questo lemma
indīcor v. tr. III coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android