Donazione

incĭtor - Diatesi passiva

(incĭto, incĭtas, incitavi, incitatum, incĭtāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
incĭtor
II sing.
incĭtāris, incĭtāre
III sing.
incĭtātur
I plur.
incĭtāmur
II plur.
incĭtamĭni
III plur.
incĭtantur
IMPERFETTO
I sing.
incĭtābar
II sing.
incĭtabāris, incĭtabāre
III sing.
incĭtabātur
I plur.
incĭtabāmur
II plur.
incĭtabamĭni
III plur.
incĭtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
incĭtābor
II sing.
incĭtabĕris, incĭtabĕre
III sing.
incĭtabĭtur
I plur.
incĭtabĭmur
II plur.
incĭtabimĭni
III plur.
incĭtabuntur
PERFETTO
I sing.
incitatus, –a, –um sum
II sing.
incitatus, –a, –um es
III sing.
incitatus, –a, –um est
I plur.
incitati, –ae, –a sumus
II plur.
incitati, –ae, –a estis
III plur.
incitati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
incitatus, –a, –um eram
II sing.
incitatus, –a, –um eras
III sing.
incitatus, –a, –um erat
I plur.
incitati, –ae, –a eramus
II plur.
incitati, –ae, –a eratis
III plur.
incitati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
incitatus, –a, –um ero
II sing.
incitatus, –a, –um eris
III sing.
incitatus, –a, –um erit
I plur.
incitati, –ae, –a erimus
II plur.
incitati, –ae, –a eritis
III plur.
incitati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
incĭter
II sing.
incĭtēris, incĭtēre
III sing.
incĭtētur
I plur.
incĭtēmur
II plur.
incĭtemĭni
III plur.
incĭtentur
IMPERFETTO
I sing.
incĭtārer
II sing.
incĭtarēris, incĭtarēre
III sing.
incĭtarētur
I plur.
incĭtarēmur
II plur.
incĭtaremĭni
III plur.
incĭtarentur
PERFETTO
I sing.
incitatus, –a, –um sim
II sing.
incitatus, –a, –um sis
III sing.
incitatus, –a, –um sit
I plur.
incitati, –ae, –a simus
II plur.
incitati, –ae, –a sitis
III plur.
incitati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
incitatus, –a, –um essem
II sing.
incitatus, –a, –um esses
III sing.
incitatus, –a, –um esset
I plur.
incitati, –ae, –a essemus
II plur.
incitati, –ae, –a essetis
III plur.
incitati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
incĭtāre
II plur.
incĭtamĭni
FUTURO
II sing.
incĭtātor
III sing.
incĭtātor
II plur.
–
III plur.
incĭtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
incitatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
incĭtāri
PERFETTO
Singolare:
incitatus, –a, –um esse
Plurale:
incitati, –ae, –a esse
FUTURO
incitatum esse
GERUNDIVO
incĭtandus, –a, –um
SUPINO
incitatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ incĭto
incĭtŭs ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
incĭtātrix sost. femm. III decl.
incitatūrūs agg. part. fut.
incĭtātus agg. part. perf. I cl.
incitatus agg. inf. perf.
incĭto v. tr. I coniug.
incĭtor v. tr. I coniug.
incĭtŭs sost. masch. IV decl.
incĭtus agg. I cl.
incĭtus agg. I cl.
incīvīlia Sost. nt. pl. III decl.
incīvīlis agg. II cl.
incīvīlĭtās sost. femm. III decl.
incīvīlĭtĕr avv.
inclāmans agg. part. pres. II cl.
inclāmātĭo sost. femm. III decl.
inclamatūrūs agg. part. fut.
inclamatus agg. part. perf. I cl.
inclamatus agg. inf. perf.
inclāmĭtans agg. part. pres. II cl.
inclāmĭto v. tr. I coniug.
{{ID:INCITOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android