incarnor - Diatesi passiva

(incarno, incarnas, incarnavi, incarnatum, incarnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
incarnor
II sing.
incarnāris, incarnāre
III sing.
incarnātur
I plur.
incarnāmur
II plur.
incarnamĭni
III plur.
incarnantur
IMPERFETTO
I sing.
incarnābar
II sing.
incarnabāris, incarnabāre
III sing.
incarnabātur
I plur.
incarnabāmur
II plur.
incarnabamĭni
III plur.
incarnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
incarnābor
II sing.
incarnabĕris, incarnabĕre
III sing.
incarnabĭtur
I plur.
incarnabĭmur
II plur.
incarnabimĭni
III plur.
incarnabuntur
PERFETTO
I sing.
incarnatus, –a, –um sum
II sing.
incarnatus, –a, –um es
III sing.
incarnatus, –a, –um est
I plur.
incarnati, –ae, –a sumus
II plur.
incarnati, –ae, –a estis
III plur.
incarnati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
incarnatus, –a, –um eram
II sing.
incarnatus, –a, –um eras
III sing.
incarnatus, –a, –um erat
I plur.
incarnati, –ae, –a eramus
II plur.
incarnati, –ae, –a eratis
III plur.
incarnati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
incarnatus, –a, –um ero
II sing.
incarnatus, –a, –um eris
III sing.
incarnatus, –a, –um erit
I plur.
incarnati, –ae, –a erimus
II plur.
incarnati, –ae, –a eritis
III plur.
incarnati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
incarner
II sing.
incarnēris, incarnēre
III sing.
incarnētur
I plur.
incarnēmur
II plur.
incarnemĭni
III plur.
incarnentur
IMPERFETTO
I sing.
incarnārer
II sing.
incarnarēris, incarnarēre
III sing.
incarnarētur
I plur.
incarnarēmur
II plur.
incarnaremĭni
III plur.
incarnarentur
PERFETTO
I sing.
incarnatus, –a, –um sim
II sing.
incarnatus, –a, –um sis
III sing.
incarnatus, –a, –um sit
I plur.
incarnati, –ae, –a simus
II plur.
incarnati, –ae, –a sitis
III plur.
incarnati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
incarnatus, –a, –um essem
II sing.
incarnatus, –a, –um esses
III sing.
incarnatus, –a, –um esset
I plur.
incarnati, –ae, –a essemus
II plur.
incarnati, –ae, –a essetis
III plur.
incarnati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
incarnāre
II plur.
incarnamĭni
FUTURO
II sing.
incarnātor
III sing.
incarnātor
II plur.
III plur.
incarnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
incarnatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
incarnāri
PERFETTO
Singolare:
incarnatus, –a, –um esse
Plurale:
incarnati, –ae, –a esse
FUTURO
incarnatum esse
GERUNDIVO
incarnandus, –a, –um
SUPINO
incarnatu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:INCARNOR100}}
---CACHE---