ĭnānĭor - Diatesi passiva
(ĭnānĭo, ĭnānis, inanivi, inanitum, ĭnānīre)verbo transitivo IV coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ĭnānĭor
II sing.
ĭnānīris, ĭnānīre
III sing.
ĭnānītur
I plur.
ĭnānīmur
II plur.
ĭnānimĭni
III plur.
ĭnāniuntur
IMPERFETTO
I sing.
ĭnāniēbar
II sing.
ĭnāniebāris, ĭnāniebāre
III sing.
ĭnāniebātur
I plur.
ĭnāniebāmur
II plur.
ĭnāniebamĭni
III plur.
ĭnāniebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ĭnānĭar
II sing.
ĭnāniēris, ĭnāniēre
III sing.
ĭnāniētur
I plur.
ĭnāniēmur
II plur.
ĭnāniemĭni
III plur.
ĭnānientur
PERFETTO
I sing.
inanitus, –a, –um sum
II sing.
inanitus, –a, –um es
III sing.
inanitus, –a, –um est
I plur.
inaniti, –ae, –a sumus
II plur.
inaniti, –ae, –a estis
III plur.
inaniti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inanitus, –a, –um eram
II sing.
inanitus, –a, –um eras
III sing.
inanitus, –a, –um erat
I plur.
inaniti, –ae, –a eramus
II plur.
inaniti, –ae, –a eratis
III plur.
inaniti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
inanitus, –a, –um ero
II sing.
inanitus, –a, –um eris
III sing.
inanitus, –a, –um erit
I plur.
inaniti, –ae, –a erimus
II plur.
inaniti, –ae, –a eritis
III plur.
inaniti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ĭnānĭar
II sing.
ĭnāniāris, ĭnāniāre
III sing.
ĭnāniātur
I plur.
ĭnāniāmur
II plur.
ĭnāniamĭni
III plur.
ĭnāniantur
IMPERFETTO
I sing.
ĭnānīrer
II sing.
ĭnānirēris, inanivirēre
III sing.
ĭnānirētur
I plur.
ĭnānirēmur
II plur.
ĭnānirēmini
III plur.
ĭnānirentur
PERFETTO
I sing.
inanitus, –a, –um sim
II sing.
inanitus, –a, –um sis
III sing.
inanitus, –a, –um sit
I plur.
inaniti, –ae, –a simus
II plur.
inaniti, –ae, –a sitis
III plur.
inaniti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
inanitus, –a, –um essem
II sing.
inanitus, –a, –um esses
III sing.
inanitus, –a, –um esset
I plur.
inaniti, –ae, –a essemus
II plur.
inaniti, –ae, –a essetis
III plur.
inaniti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ĭnānīre
II plur.
ĭnānimĭni
FUTURO
II sing.
ĭnānītor
III sing.
ĭnānītor
II plur.
–
III plur.
ĭnāniuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
inanitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ĭnānīri
PERFETTO
Singolare:
inanitus, –a, –um esse
Plurale:
inaniti, –ae, –a esse
FUTURO
inanitum esse
GERUNDIVO
ĭnāniendus, –a, –um
SUPINO
inanitu
Vedi la forma attiva di questo lemma
ĭnānĭor v. tr. IV coniug.
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android