Donazione

impugnor - Diatesi passiva

(impugno, impugnas, impugnavi, impugnatum, impugnāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
impugnor
II sing.
impugnāris, impugnāre
III sing.
impugnātur
I plur.
impugnāmur
II plur.
impugnamĭni
III plur.
impugnantur
IMPERFETTO
I sing.
impugnābar
II sing.
impugnabāris, impugnabāre
III sing.
impugnabātur
I plur.
impugnabāmur
II plur.
impugnabamĭni
III plur.
impugnabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
impugnābor
II sing.
impugnabĕris, impugnabĕre
III sing.
impugnabĭtur
I plur.
impugnabĭmur
II plur.
impugnabimĭni
III plur.
impugnabuntur
PERFETTO
I sing.
impugnatus, –a, –um sum
II sing.
impugnatus, –a, –um es
III sing.
impugnatus, –a, –um est
I plur.
impugnati, –ae, –a sumus
II plur.
impugnati, –ae, –a estis
III plur.
impugnati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impugnatus, –a, –um eram
II sing.
impugnatus, –a, –um eras
III sing.
impugnatus, –a, –um erat
I plur.
impugnati, –ae, –a eramus
II plur.
impugnati, –ae, –a eratis
III plur.
impugnati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
impugnatus, –a, –um ero
II sing.
impugnatus, –a, –um eris
III sing.
impugnatus, –a, –um erit
I plur.
impugnati, –ae, –a erimus
II plur.
impugnati, –ae, –a eritis
III plur.
impugnati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
impugner
II sing.
impugnēris, impugnēre
III sing.
impugnētur
I plur.
impugnēmur
II plur.
impugnemĭni
III plur.
impugnentur
IMPERFETTO
I sing.
impugnārer
II sing.
impugnarēris, impugnarēre
III sing.
impugnarētur
I plur.
impugnarēmur
II plur.
impugnaremĭni
III plur.
impugnarentur
PERFETTO
I sing.
impugnatus, –a, –um sim
II sing.
impugnatus, –a, –um sis
III sing.
impugnatus, –a, –um sit
I plur.
impugnati, –ae, –a simus
II plur.
impugnati, –ae, –a sitis
III plur.
impugnati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impugnatus, –a, –um essem
II sing.
impugnatus, –a, –um esses
III sing.
impugnatus, –a, –um esset
I plur.
impugnati, –ae, –a essemus
II plur.
impugnati, –ae, –a essetis
III plur.
impugnati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
impugnāre
II plur.
impugnamĭni
FUTURO
II sing.
impugnātor
III sing.
impugnātor
II plur.
–
III plur.
impugnantor
PARTICIPIO
PERFETTO
impugnatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
impugnāri
PERFETTO
Singolare:
impugnatus, –a, –um esse
Plurale:
impugnati, –ae, –a esse
FUTURO
impugnatum esse
GERUNDIVO
impugnandus, –a, –um
SUPINO
impugnatu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ impugno
impulsĭo ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
impugnātŏr sost. masch. III decl.
impugnatūrūs agg. part. fut.
impugnatus agg. part. perf. I cl.
impugnatus agg. inf. perf.
impugno v. tr. I coniug.
impugnor v. tr. I coniug.
impulsĭo sost. femm. III decl.
impulsŏr sost. masch. III decl.
impulsūrūs agg. part. fut.
impulsŭs sost. masch. IV decl.
impulsus agg. part. perf. I cl.
impulsus agg. inf. perf.
impulvĕrĕus agg. I cl.
impunctus agg. I cl.
impūnĕ avv.
impūnis agg. II cl.
impūnĭtās sost. femm. III decl.
impūnītē avv.
impūnītus agg. I cl.
impūrātus agg. I cl.
{{ID:IMPUGNOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android