imprĕcor - Diatesi attiva

(imprĕcor, imprĕcāris, imprecatus sum, imprĕcāri)

verbo transitivo deponente I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA DEPONENTE:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
imprĕcor
II sing.
imprĕcāris, imprĕcāre
III sing.
imprĕcātur
I plur.
imprĕcāmur
II plur.
imprĕcamĭni
III plur.
imprĕcantur
IMPERFETTO
I sing.
imprĕcābar
II sing.
imprĕcabāris, imprĕcabāre
III sing.
imprĕcabātur
I plur.
imprĕcabāmur
II plur.
imprĕcabamĭni
III plur.
imprĕcabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
imprĕcābor
II sing.
imprĕcabĕris, imprĕcabĕre
III sing.
imprĕcabĭtur
I plur.
imprĕcabĭmur
II plur.
imprĕcabimĭni
III plur.
imprĕcabuntur
PERFETTO
I sing.
imprecatus, –a, –um sum
II sing.
imprecatus, –a, –um es
III sing.
imprecatus, –a, –um est
I plur.
imprecati, –ae, –a sumus
II plur.
imprecati, –ae, –a estis
III plur.
imprecati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
imprecatus, –a, –um eram
II sing.
imprecatus, –a, –um eras
III sing.
imprecatus, –a, –um erat
I plur.
imprecati, –ae, –a eramus
II plur.
imprecati, –ae, –a eratis
III plur.
imprecati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
imprecatus, –a, –um ero
II sing.
imprecatus, –a, –um eris
III sing.
imprecatus, –a, –um erit
I plur.
imprecati, –ae, –a erimus
II plur.
imprecati, –ae, –a eritis
III plur.
imprecati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
imprĕcer
II sing.
imprĕcēris, imprĕcēre
III sing.
imprĕcētur
I plur.
imprĕcēmur
II plur.
imprĕcemĭni
III plur.
imprĕcentur
IMPERFETTO
I sing.
imprĕcārer
II sing.
imprĕcarēris, imprĕcarēre
III sing.
imprĕcarētur
I plur.
imprĕcarēmur
II plur.
imprĕcaremĭni
III plur.
imprĕcarentur
PERFETTO
I sing.
imprecatus, –a, –um sim
II sing.
imprecatus, –a, –um sis
III sing.
imprecatus, –a, –um sit
I plur.
imprecati, –ae, –a simus
II plur.
imprecati, –ae, –a sitis
III plur.
imprecati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
imprecatus, –a, –um essem
II sing.
imprecatus, –a, –um esses
III sing.
imprecatus, –a, –um esset
I plur.
imprecati, –ae, –a essemus
II plur.
imprecati, –ae, –a essetis
III plur.
imprecati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
imprĕcāre
II plur.
imprĕcamĭni
FUTURO
II sing.
imprĕcātor
III sing.
imprĕcātor
II plur.
III plur.
imprĕcantor
INFINITO
PRESENTE
imprĕcāri
PERFETTO
Singolare:
imprecatus, –a, –um esse
Plurale:
imprecati, –ae, –a esse
FUTURO
Singolare:
imprecatūrūm, –am, –ūm esse
Plurale:
imprecatūros, –as, –a esse
PARTICIPIO
PRESENTE
imprĕcans, –antis
FUTURO
imprecatūrūs, –a, –ūm
SUPINO
Attivo:
imprecatum
Passivo:
imprecatu
GERUNDIO
Genitivo:
imprĕcandi
Dativo:
imprĕcando
Accusativo:
imprĕcandum
Ablativo:
imprĕcando
GERUNDIVO
imprĕcandus, –a, –um






Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IMPRECOR100}}