impĕtor - Diatesi passiva

(impĕto, impĕtis, impetii, impetitum, impĕtĕre)

verbo transitivo III coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
impĕtor
II sing.
impĕtĕris, impĕtĕre
III sing.
impĕtĭtur
I plur.
impĕtĭmur
II plur.
impĕtimĭni
III plur.
impĕtuntur
IMPERFETTO
I sing.
impĕtēbar
II sing.
impĕtebāris, impĕtebāre
III sing.
impĕtebātur
I plur.
impĕtebāmur
II plur.
impĕtebamĭni
III plur.
impĕtebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
impĕtar
II sing.
impĕtēris, impĕtēre
III sing.
impĕtētur
I plur.
impĕtēmur
II plur.
impĕtemĭni
III plur.
impĕtentur
PERFETTO
I sing.
impetitus, –a, –um sum
II sing.
impetitus, –a, –um es
III sing.
impetitus, –a, –um est
I plur.
impetiti, –ae, –a sumus
II plur.
impetiti, –ae, –a estis
III plur.
impetiti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impetitus, –a, –um eram
II sing.
impetitus, –a, –um eras
III sing.
impetitus, –a, –um erat
I plur.
impetiti, –ae, –a eramus
II plur.
impetiti, –ae, –a eratis
III plur.
impetiti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
impetitus, –a, –um ero
II sing.
impetitus, –a, –um eris
III sing.
impetitus, –a, –um erit
I plur.
impetiti, –ae, –a erimus
II plur.
impetiti, –ae, –a eritis
III plur.
impetiti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
impĕtar
II sing.
impĕtāris, impĕtāre
III sing.
impĕtātur
I plur.
impĕtāmur
II plur.
impĕtamĭni
III plur.
impĕtantur
IMPERFETTO
I sing.
impĕtĕrer
II sing.
impĕterēris, impĕterēre
III sing.
impĕterētur
I plur.
impĕterēmur
II plur.
impĕteremĭni
III plur.
impĕterentur
PERFETTO
I sing.
impetitus, –a, –um sim
II sing.
impetitus, –a, –um sis
III sing.
impetitus, –a, –um sit
I plur.
impetiti, –ae, –a simus
II plur.
impetiti, –ae, –a sitis
III plur.
impetiti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impetitus, –a, –um essem
II sing.
impetitus, –a, –um esses
III sing.
impetitus, –a, –um esset
I plur.
impetiti, –ae, –a essemus
II plur.
impetiti, –ae, –a essetis
III plur.
impetiti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
impĕtĕre
II plur.
impĕtimĭni
FUTURO
II sing.
impĕtĭtor
III sing.
impĕtĭtor
II plur.
III plur.
impĕtuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
impetitus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
impĕti
PERFETTO
Singolare:
impetitus, –a, –um esse
Plurale:
impetiti, –ae, –a esse
FUTURO
impetitum esse
GERUNDIVO
impĕtendus, –a, –um
SUPINO
impetitu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IMPETOR100}}