impĕdĭor - Diatesi passiva

(impĕdĭo, impĕdis, impedii, impeditum, impĕdīre)

verbo transitivo e intransitivo IV coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
impĕdĭor
II sing.
impĕdīris, impĕdīre
III sing.
impĕdītur
I plur.
impĕdīmur
II plur.
impĕdimĭni
III plur.
impĕdiuntur
IMPERFETTO
I sing.
impĕdiēbar
II sing.
impĕdiebāris, impĕdiebāre
III sing.
impĕdiebātur
I plur.
impĕdiebāmur
II plur.
impĕdiebamĭni
III plur.
impĕdiebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
impĕdĭar
II sing.
impĕdiēris, impĕdiēre
III sing.
impĕdiētur
I plur.
impĕdiēmur
II plur.
impĕdiemĭni
III plur.
impĕdientur
PERFETTO
I sing.
impeditus, –a, –um sum
II sing.
impeditus, –a, –um es
III sing.
impeditus, –a, –um est
I plur.
impediti, –ae, –a sumus
II plur.
impediti, –ae, –a estis
III plur.
impediti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impeditus, –a, –um eram
II sing.
impeditus, –a, –um eras
III sing.
impeditus, –a, –um erat
I plur.
impediti, –ae, –a eramus
II plur.
impediti, –ae, –a eratis
III plur.
impediti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
impeditus, –a, –um ero
II sing.
impeditus, –a, –um eris
III sing.
impeditus, –a, –um erit
I plur.
impediti, –ae, –a erimus
II plur.
impediti, –ae, –a eritis
III plur.
impediti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
impĕdĭar
II sing.
impĕdiāris, impĕdiāre
III sing.
impĕdiātur
I plur.
impĕdiāmur
II plur.
impĕdiamĭni
III plur.
impĕdiantur
IMPERFETTO
I sing.
impĕdīrer
II sing.
impĕdirēris, impediirēre
III sing.
impĕdirētur
I plur.
impĕdirēmur
II plur.
impĕdirēmini
III plur.
impĕdirentur
PERFETTO
I sing.
impeditus, –a, –um sim
II sing.
impeditus, –a, –um sis
III sing.
impeditus, –a, –um sit
I plur.
impediti, –ae, –a simus
II plur.
impediti, –ae, –a sitis
III plur.
impediti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
impeditus, –a, –um essem
II sing.
impeditus, –a, –um esses
III sing.
impeditus, –a, –um esset
I plur.
impediti, –ae, –a essemus
II plur.
impediti, –ae, –a essetis
III plur.
impediti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
impĕdīre
II plur.
impĕdimĭni
FUTURO
II sing.
impĕdītor
III sing.
impĕdītor
II plur.
III plur.
impĕdiuntor
PARTICIPIO
PERFETTO
impeditus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
impĕdīri
PERFETTO
Singolare:
impeditus, –a, –um esse
Plurale:
impediti, –ae, –a esse
FUTURO
impeditum esse
GERUNDIVO
impĕdiendus, –a, –um
SUPINO
impeditu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IMPEDIOR100}}
---CACHE---