Donazione

illĭcĭor - Diatesi passiva

(illĭcĭo, illĭcis, illexi, illectum, illĭcĕre)

verbo transitivo III coniugazione in -io

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
illĭcĭor
II sing.
illĭcĕris, illĭcĕre
III sing.
illĭcĭtur
I plur.
illĭcĭmur
II plur.
illĭcimĭni
III plur.
illĭciuntur
IMPERFETTO
I sing.
illĭciēbar
II sing.
illĭciebāris, illĭciebāre
III sing.
illĭciebātur
I plur.
illĭciebāmur
II plur.
illĭciebamĭni
III plur.
illĭciebantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
illĭcĭar
II sing.
illĭciēris, illĭciēre
III sing.
illĭciētur
I plur.
illĭciēmur
II plur.
illĭciemĭni
III plur.
illĭcientur
PERFETTO
I sing.
illectus, –a, –um sum
II sing.
illectus, –a, –um es
III sing.
illectus, –a, –um est
I plur.
illecti, –ae, –a sumus
II plur.
illecti, –ae, –a estis
III plur.
illecti, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
illectus, –a, –um eram
II sing.
illectus, –a, –um eras
III sing.
illectus, –a, –um erat
I plur.
illecti, –ae, –a eramus
II plur.
illecti, –ae, –a eratis
III plur.
illecti, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
illectus, –a, –um ero
II sing.
illectus, –a, –um eris
III sing.
illectus, –a, –um erit
I plur.
illecti, –ae, –a erimus
II plur.
illecti, –ae, –a eritis
III plur.
illecti, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
illĭcĭar
II sing.
illĭciāris, illĭciāre
III sing.
illĭciātur
I plur.
illĭciāmur
II plur.
illĭciamĭni
III plur.
illĭciantur
IMPERFETTO
I sing.
illĭcĕrer
II sing.
illĭcerēris, illĭcerēre
III sing.
illĭcerētur
I plur.
illĭcerēmur
II plur.
illĭceremĭni
III plur.
illĭcerentur
PERFETTO
I sing.
illectus, –a, –um sim
II sing.
illectus, –a, –um sis
III sing.
illectus, –a, –um sit
I plur.
illecti, –ae, –a simus
II plur.
illecti, –ae, –a sitis
III plur.
illecti, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
illectus, –a, –um essem
II sing.
illectus, –a, –um esses
III sing.
illectus, –a, –um esset
I plur.
illecti, –ae, –a essemus
II plur.
illecti, –ae, –a essetis
III plur.
illecti, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
–
II plur.
–
FUTURO
II sing.
–
III sing.
–
II plur.
–
III plur.
–
PARTICIPIO
PERFETTO
illectus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
illĭci
PERFETTO
Singolare:
illectus, –a, –um esse
Plurale:
illecti, –ae, –a esse
FUTURO
illectum esse
GERUNDIVO
illĭciendus, –a, –um
SUPINO
illectu

Vedi la forma attiva di questo lemma

‹ illĭcĭo
illĭcĭtātŏr ›

Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z
illīc avv.
illic pron. def.
illĭcĭbĭlis agg. II cl.
illĭciens agg. part. pres. II cl.
illĭcĭo v. tr. III coniug. in -io
illĭcĭor v. tr. III coniug. in -io
illĭcĭtātŏr sost. masch. III decl.
illĭcĭtē avv.
illĭcĭtum Sost. nt. II decl.
illĭcĭtus agg. I cl.
illĭcĭum Sost. nt. II decl.
īllico avv.
illīdens agg. part. pres. II cl.
illīdo v. tr. III coniug.
illīdor v. tr. III coniug.
illĭgans agg. part. pres. II cl.
illĭgātĭo sost. femm. III decl.
illigatūrūs agg. part. fut.
illigatus agg. part. perf. I cl.
illigatus agg. inf. perf.
{{ID:ILLICIOR100}}
---CACHE---
Olivetti Media Communication
I nostri siti
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android