ignōror - Diatesi passiva

(ignōro, ignōras, ignoravi, ignoratum, ignōrāre)

verbo transitivo e intransitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
ignōror
II sing.
ignōrāris, ignōrāre
III sing.
ignōrātur
I plur.
ignōrāmur
II plur.
ignōramĭni
III plur.
ignōrantur
IMPERFETTO
I sing.
ignōrābar
II sing.
ignōrabāris, ignōrabāre
III sing.
ignōrabātur
I plur.
ignōrabāmur
II plur.
ignōrabamĭni
III plur.
ignōrabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
ignōrābor
II sing.
ignōrabĕris, ignōrabĕre
III sing.
ignōrabĭtur
I plur.
ignōrabĭmur
II plur.
ignōrabimĭni
III plur.
ignōrabuntur
PERFETTO
I sing.
ignoratus, –a, –um sum
II sing.
ignoratus, –a, –um es
III sing.
ignoratus, –a, –um est
I plur.
ignorati, –ae, –a sumus
II plur.
ignorati, –ae, –a estis
III plur.
ignorati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ignoratus, –a, –um eram
II sing.
ignoratus, –a, –um eras
III sing.
ignoratus, –a, –um erat
I plur.
ignorati, –ae, –a eramus
II plur.
ignorati, –ae, –a eratis
III plur.
ignorati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
ignoratus, –a, –um ero
II sing.
ignoratus, –a, –um eris
III sing.
ignoratus, –a, –um erit
I plur.
ignorati, –ae, –a erimus
II plur.
ignorati, –ae, –a eritis
III plur.
ignorati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
ignōrer
II sing.
ignōrēris, ignōrēre
III sing.
ignōrētur
I plur.
ignōrēmur
II plur.
ignōremĭni
III plur.
ignōrentur
IMPERFETTO
I sing.
ignōrārer
II sing.
ignōrarēris, ignōrarēre
III sing.
ignōrarētur
I plur.
ignōrarēmur
II plur.
ignōraremĭni
III plur.
ignōrarentur
PERFETTO
I sing.
ignoratus, –a, –um sim
II sing.
ignoratus, –a, –um sis
III sing.
ignoratus, –a, –um sit
I plur.
ignorati, –ae, –a simus
II plur.
ignorati, –ae, –a sitis
III plur.
ignorati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
ignoratus, –a, –um essem
II sing.
ignoratus, –a, –um esses
III sing.
ignoratus, –a, –um esset
I plur.
ignorati, –ae, –a essemus
II plur.
ignorati, –ae, –a essetis
III plur.
ignorati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
ignōrāre
II plur.
ignōramĭni
FUTURO
II sing.
ignōrātor
III sing.
ignōrātor
II plur.
III plur.
ignōrantor
PARTICIPIO
PERFETTO
ignoratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
ignōrāri
PERFETTO
Singolare:
ignoratus, –a, –um esse
Plurale:
ignorati, –ae, –a esse
FUTURO
ignoratum esse
GERUNDIVO
ignōrandus, –a, –um
SUPINO
ignoratu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:IGNOROR100}}
---CACHE---