hĭlăror - Diatesi passiva

(hĭlăro, hĭlăras, hilaravi, hilaratum, hĭlărāre)

verbo transitivo I coniugazione

Vedi la traduzione di questo lemma



FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
hĭlăror
II sing.
hĭlărāris, hĭlărāre
III sing.
hĭlărātur
I plur.
hĭlărāmur
II plur.
hĭlăramĭni
III plur.
hĭlărantur
IMPERFETTO
I sing.
hĭlărābar
II sing.
hĭlărabāris, hĭlărabāre
III sing.
hĭlărabātur
I plur.
hĭlărabāmur
II plur.
hĭlărabamĭni
III plur.
hĭlărabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
hĭlărābor
II sing.
hĭlărabĕris, hĭlărabĕre
III sing.
hĭlărabĭtur
I plur.
hĭlărabĭmur
II plur.
hĭlărabimĭni
III plur.
hĭlărabuntur
PERFETTO
I sing.
hilaratus, –a, –um sum
II sing.
hilaratus, –a, –um es
III sing.
hilaratus, –a, –um est
I plur.
hilarati, –ae, –a sumus
II plur.
hilarati, –ae, –a estis
III plur.
hilarati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
hilaratus, –a, –um eram
II sing.
hilaratus, –a, –um eras
III sing.
hilaratus, –a, –um erat
I plur.
hilarati, –ae, –a eramus
II plur.
hilarati, –ae, –a eratis
III plur.
hilarati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
hilaratus, –a, –um ero
II sing.
hilaratus, –a, –um eris
III sing.
hilaratus, –a, –um erit
I plur.
hilarati, –ae, –a erimus
II plur.
hilarati, –ae, –a eritis
III plur.
hilarati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
hĭlărer
II sing.
hĭlărēris, hĭlărēre
III sing.
hĭlărētur
I plur.
hĭlărēmur
II plur.
hĭlăremĭni
III plur.
hĭlărentur
IMPERFETTO
I sing.
hĭlărārer
II sing.
hĭlărarēris, hĭlărarēre
III sing.
hĭlărarētur
I plur.
hĭlărarēmur
II plur.
hĭlăraremĭni
III plur.
hĭlărarentur
PERFETTO
I sing.
hilaratus, –a, –um sim
II sing.
hilaratus, –a, –um sis
III sing.
hilaratus, –a, –um sit
I plur.
hilarati, –ae, –a simus
II plur.
hilarati, –ae, –a sitis
III plur.
hilarati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
hilaratus, –a, –um essem
II sing.
hilaratus, –a, –um esses
III sing.
hilaratus, –a, –um esset
I plur.
hilarati, –ae, –a essemus
II plur.
hilarati, –ae, –a essetis
III plur.
hilarati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
hĭlărāre
II plur.
hĭlăramĭni
FUTURO
II sing.
hĭlărātor
III sing.
hĭlărātor
II plur.
III plur.
hĭlărantor
PARTICIPIO
PERFETTO
hilaratus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
hĭlărāri
PERFETTO
Singolare:
hilaratus, –a, –um esse
Plurale:
hilarati, –ae, –a esse
FUTURO
hilaratum esse
GERUNDIVO
hĭlărandus, –a, –um
SUPINO
hilaratu

Vedi la forma attiva di questo lemma




Sfoglia il dizionario

A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z



{{ID:HILAROR100}}
---CACHE---