hĕbĕtor - Diatesi passiva
(hĕbĕto, hĕbĕtas, hebetavi, hebetatum, hĕbĕtāre)verbo transitivo I coniugazione
Vedi la traduzione di questo lemma
FORMA PASSIVA:
INDICATIVO
PRESENTE
I sing.
hĕbĕtor
II sing.
hĕbĕtāris, hĕbĕtāre
III sing.
hĕbĕtātur
I plur.
hĕbĕtāmur
II plur.
hĕbĕtamĭni
III plur.
hĕbĕtantur
IMPERFETTO
I sing.
hĕbĕtābar
II sing.
hĕbĕtabāris, hĕbĕtabāre
III sing.
hĕbĕtabātur
I plur.
hĕbĕtabāmur
II plur.
hĕbĕtabamĭni
III plur.
hĕbĕtabantur
FUTURO SEMPLICE
I sing.
hĕbĕtābor
II sing.
hĕbĕtabĕris, hĕbĕtabĕre
III sing.
hĕbĕtabĭtur
I plur.
hĕbĕtabĭmur
II plur.
hĕbĕtabimĭni
III plur.
hĕbĕtabuntur
PERFETTO
I sing.
hebetatus, –a, –um sum
II sing.
hebetatus, –a, –um es
III sing.
hebetatus, –a, –um est
I plur.
hebetati, –ae, –a sumus
II plur.
hebetati, –ae, –a estis
III plur.
hebetati, –ae, –a sunt
PIUCHEPERFETTO
I sing.
hebetatus, –a, –um eram
II sing.
hebetatus, –a, –um eras
III sing.
hebetatus, –a, –um erat
I plur.
hebetati, –ae, –a eramus
II plur.
hebetati, –ae, –a eratis
III plur.
hebetati, –ae, –a erant
FUTURO ANTERIORE
I sing.
hebetatus, –a, –um ero
II sing.
hebetatus, –a, –um eris
III sing.
hebetatus, –a, –um erit
I plur.
hebetati, –ae, –a erimus
II plur.
hebetati, –ae, –a eritis
III plur.
hebetati, –ae, –a erunt
CONGIUNTIVO
PRESENTE
I sing.
hĕbĕter
II sing.
hĕbĕtēris, hĕbĕtēre
III sing.
hĕbĕtētur
I plur.
hĕbĕtēmur
II plur.
hĕbĕtemĭni
III plur.
hĕbĕtentur
IMPERFETTO
I sing.
hĕbĕtārer
II sing.
hĕbĕtarēris, hĕbĕtarēre
III sing.
hĕbĕtarētur
I plur.
hĕbĕtarēmur
II plur.
hĕbĕtaremĭni
III plur.
hĕbĕtarentur
PERFETTO
I sing.
hebetatus, –a, –um sim
II sing.
hebetatus, –a, –um sis
III sing.
hebetatus, –a, –um sit
I plur.
hebetati, –ae, –a simus
II plur.
hebetati, –ae, –a sitis
III plur.
hebetati, –ae, –a sint
PIUCHEPERFETTO
I sing.
hebetatus, –a, –um essem
II sing.
hebetatus, –a, –um esses
III sing.
hebetatus, –a, –um esset
I plur.
hebetati, –ae, –a essemus
II plur.
hebetati, –ae, –a essetis
III plur.
hebetati, –ae, –a essent
IMPERATIVO
PRESENTE
II sing.
hĕbĕtāre
II plur.
hĕbĕtamĭni
FUTURO
II sing.
hĕbĕtātor
III sing.
hĕbĕtātor
II plur.
–
III plur.
hĕbĕtantor
PARTICIPIO
PERFETTO
hebetatus, –a, –um
INFINITO
PRESENTE
hĕbĕtāri
PERFETTO
Singolare:
hebetatus, –a, –um esse
Plurale:
hebetati, –ae, –a esse
FUTURO
hebetatum esse
GERUNDIVO
hĕbĕtandus, –a, –um
SUPINO
hebetatu
Vedi la forma attiva di questo lemma
hĕbĕtor v. tr. I coniug.
---CACHE---
I nostri siti
- Dizionario italiano
- Grammatica italiana
- Verbi Italiani
- Dizionario latino
- Dizionario greco antico
- Dizionario francese
- Dizionario inglese
- Dizionario tedesco
- Dizionario spagnolo
- Dizionario greco moderno
- Dizionario piemontese
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
Ën piemontèis
Le nostre applicazioni mobili
Android